3 Ocak 2015 Cumartesi

Onunla Kavga Edemezdim






Kavga edemezdim onunla. hem sevgimin büyüklüğü, hem onun statüsü, hem karakter yapısı müsaade etmezdi . 

Bir inadı vardı (hem de hiç yok derdi o muhteşem kapasitedeki inadına) kırk yılın bir başı tutardı ama tuttu mu tutardı yani.Göze alamazdım onunla inatlaşmayı. Ben daha mı az inattım?Yok, asaletimle alakası yok ;kazandıklarım kaybettiklerime değmezdi hiç bir zaman.

Onunla kavga edemezdim. Gözlerinde tsunamiler yaratırdı öfkesi ama ardındaki kırılmışlığı görürdüm.O bana bağırırken ben onu severdim, ben onu örselerken o beni severdi.Kurallar koyar, taviz vermez,boynumun büküldüğünü görünce kuralları yıkacak bir mantıklı sebep bulup otoritesinden taviz vermezdi.



Onunla kavga edemezdim. İnsan ötesi bir sezgisi vardı.Yalan söylediğimi şıp diye anlar, beni buna pişman ederdi. Öylesine coşkun, öylesine dağlar denizler dolusu , öylesine mavi severdi ki beni bu aşka ihanete elvermezdi gönlüm. Omuzlarıma fındık kadar sorumluluk-üzüntü bırakmaz hepsini kendi omuzlardı.Yorulurdu ama vazgeçmezdi.Tam bir askerdi. Hayata mevzi alır, boşa kurşun atmazdı.Tüm o yüklerin, koşturmacanın,sorumluluğun içinde bir elini benim için boş bırakır,ellerimi bırakmazdı.


Onunla kavga edemezdim.Tüm anılarımın başlangıcında o vardı, miladımdı benim. Zamanı "ondan önce " diye ayırmış, ondan sonra demeye dilimi vardırmamıştım. Ondan sonra olsun istemiyordum, hep onunla olsun istiyordum. Kavga edersek sayılı dakikaları boşa harcar, anılarımızı kirletirdik.Bazen çok üstüme gelir beni gerçekten kızdırırdı, bazen beni deli eder bazen hiç anlamaz bazen çok ağır sözler söylerdi. Karşılık veremezdim içimden geldiği gibi. Sonsuz damlacıklar denizi olan sevgisini içinde saklar öfkesinin yakıcılığını tattırırdı hak ettiğime inandığında. O zaman kâr etmezdi ona karşı gelmek.Elbette mümkündü onu yenmek ama dedim ya, kazandıklarım kaybettiklerime değmezdi. Hiç bir şey onun ışık ışık bakan güzel gözleri kadar etmezdi. Işıltısını söndürmeye kıyamaz,onunla kavga etmezdim.


Hele biri üzsün beni..hele ağlayayım. İmkansız kelimesini tanımaz, yüce dağları düz yol eder önüne reisi cumhur gelse dider yolunmuş tavuk gibi ortaya koyardı. Yoktu benim için yapamayacağı şey. Ağladığımda her göz yaşı tanesinin başında bekleyip avucunun yumuşak sıcaklığı ile silişini hatırlarım.Göz yaşı tuzludur, cildini bozmasın derdi.Her ayrıntısı ile her ayrıntımı severdi.

Ellerinde büyüdüm,gözlerinde büyümedim. Belki bu tanımsız sevgiyle yoğrulduğu için var oluşum, yarım ve koşullu sevgileri kolay benimseyemedim...









Ben sevmeyi onda öğrendim... sevdiklerimi de onun gibi sevdim...



Sevmeyi,sevdiklerime , onun bana öğrettiği gibi öğrettim ve dünya ile barışık, şekille değil var oluşa saygıyla sevmeyi bilen çocuklar yetiştirdim


Elimden başka ne gelirdi ki... ben varoluşumun en başından bugüne onunla hiç kavga etmedim.Sevgisi önümde ardımda duvardı..sadece, yürek yettiğince, çok ama çok sevdim.









14 yorum :

  1. Zamani ben 14 yasindayken "ondan once" "ondan sonra" diye ayirmak zorunda kaldigim hayatla yasiyorum, 36 senedir de ondan sonraki kismi neresinden bakarsan bak cok eksik, cok.♥ Sen deli yazanim yine ben darmaduman ettin.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sana cevap yazabilmek için uzun süre satırlarını seyretmem gerekti...korkularım aldı başını gitti.Bilmeden üzdüysem hoşgör beni Mukaddes..sen de beni darmaduman ettin oyy

      Sil
  2. Anne okuyor mu bu yazılanları, ben de yazmak istiyorum özellikle babama bir şeyler ancak neden hiç okumayacağı şeyler yazayım ki deyip vazgeçiyorum. Okumasını isterdim ama cesaretim yok.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Burcu, üzüntülerimi saklarım annemden önceden beri.Hele bu son dönem o yaşlandı kalp hastası..hiç üzmemeye çalışıyorum.İşsiz olduğumu bilmiyor..blogda rahat yazabilmek için söylemedim ona bu yazılarımı.Üzülür..ağlar..kıyamadım.Yani evet, benim de cesaretim yok.Ama lütfen baban için yaz,okumak beni mutlu edecek biliyorum

      Sil
  3. Şu hayattaki en büyüük korkum annemi kaybetmek Babamı kaybettim inanılmaz zor bi durum. Ama annemi kaybedersem herhalde çok güçsüz ve çaresiz kalırım ve yapayalnız hissederim. Düşünmek dahi istemiyorum.
    Ne kadar güzel yazmışsın. Annen bunları okusa herhalde ağlar dururdu.Şu anneler ne kadar da çok seviliyorlar, Allah başımızdan eksik etmesin ..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Başkan,kabus gibi bu satırlar hepimiz için değil mi? Anne-babasını kaybedenlere özlem, kaybetmemiş olanların ise dilinin ucunda olup söyleyemedikleri büyüklükteki korkuları.
      Kaybettiklerimiz nurlar içinde yatsınlar, bizimle olanlara Allah güzel ve uzun ömürler versin inşallah.
      Cansın...

      Sil
  4. ayyyyy ufff yaaaaa çok duygulu amaaaaaaa yaaaa :)

    YanıtlaSil
  5. Yanıtlar
    1. Yazıyı yayınladım..anında aradı beni Aliye'm. İçin mi sıkılıyor senin nedir bir sıkıntı düştü içime dedi.
      Nasıl yanmasın özlemler içime içime????

      Ama sağ olsun dağlar ardında olsun, buna da şükür.

      Sil
  6. Kalemine sağlık... Duygu fışkırmış kaleminden... Diyecek bir şey bulamadım... Sevgiler...

    YanıtlaSil
  7. kadriye,
    şimdi var olsa da,var olmasa da,benim annem gibi var olduğunu bilmese de,
    çok şahane şeyler yazmışsın,kayıtsız,duygusuz kalmak imkansız,
    hep az ve eksik kalırım anneme
    sevgiler canım

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Biraz üzgün, biraz anladığından emin olmaya çalışarak baktım satırlarına.
      Annenin sağlığı umarım iyidir..ve umarım senin gönlün yarasız beresiz salimdir.
      Sen, iyi ve mutlu olmayı hak edecek kadar güzel,hatırşinaz ve renkli bir kalbe sahipsin.

      Sil