Sayfalar

9 Şubat 2024 Cuma

hayır sanmayın ki beni unuttular..


Twitter'da gezinirken şu çizim çıktı  önüme. arkadaşlıktan bahsediyordu. Seçim-siyaset-öfke-karmaşa-haksızlık-geri zekalı güruh-iş-toplantı-çocuklar-sorumluluklar-zamanın yetmezliği...geri döndüm bu  resme.

Arkadaşlarımı ne çok özlediğimi düşündüm.

İnce bir sızı, koca bir boşluk.

Arkadaşım  kalmadı.

Zaten biliyordum da üzüntüsüne ancak zaman buldum diyelim.

Şöyle gün batımına kadar oturup perdesiz, çekincesiz, birbirini ve birbirinin sözlerini tamamlayarak  amaçsız edilen sohbeti bana verecek kimse yok ne hazin.

Dostluğu  değil dostlarımı özledim.

Şairin de dediği gibi

Zaten hiç yoktular belki de.



 

4 yorum:

  1. Aynı şeyi yaşıyoruz nasıl bir şey bu. Oturup bir bardak çay içip sohbeti edeceğim kimse kalmadı. Insanlarda garip tavırlar kaprisler yeter dedim artık. Hülya

    YanıtlaSil
  2. Belki dostlarınız da aynı özlem içinde, aynı şeyleri düşünüyorlardır.
    Ancak eski dostların, dostlukların da değişime uğradığı, bazılarının kayıplara karıştığı da bir gerçek.
    Sevgiyle, umutla.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Makbule Abalı,

      Telefonlar var ulaşmak en kolayı ama ne garip teknolojinin sağladığı ulaşabilirlik uzaklaştırdı insanları. Değer kaybetti herkes ve her şey sanki.

      Miyadı doldu mu nedir insanca güzel şeylerin..ben de anlamadım.

      Sevgiler

      Sil