Şahane Serseri

yolumdan çekil yavrum 
bağlasalar duramam 
demir âsâ demir çarık dedim 
neyleyim! 
yolculuk dedim 
ağaçlara tünedi yine akşam kargalarla bir 
rüzgâr kendini yerden yere vuruyor 
kırık dökük yıldızlar belirli uzaktan 
telsiz mevceleri ardım sıra koşturuyor 
anamdan yolcu doğmuşum 
yedi dağın yolları kalbimden geçer 
salkım salkım mısralar gelir içimden 
dudaklarımda yağmur damlaları 
alır beni yollar beni alır gider 

anamdam yolcu doğmuşum 
nehirlerle birlikte denizlere kavuştum 
akşam dedim 
şu koca dünya dedim 
ağlasam dedim 
yola bir düşüldü mü ömür boyunca gidilir 
ekmeğin ve şarabın peşinden 
turnaların peşinden 
büyük şehirler büyük aşklar 
çığlık çığlığa terkedilir 
ben 
çocuklar gibi sevdim devler gibi ıstırab çektim 
damarlarımda dünyanın bütün rüzgârları 
harblere açlıklara yalnızlığıma rağmen 
anamdam yolcu doğmuşum 
neyleyim 
gurbet dedim 
vatan dedim 
hürriyet dedim.