"Haline şükret çöpten ekmek var" sözüne savaş açtım.
Gerçekten kırıcı, yorucu,saçma ve aşağılayıcı bir yaklaşım bu.
Sanki kişi geri zekalı, olanı farkında değil ve daha fazlasını istemekle olana nankörlük ediyormuş gibi.
Çocuklukta toplum-aile-gelenek söylemlerine baktığımda hep kişiyi bastıran ve daha fazlası için çabalamaktan alıkoyan şeyler olduklarını görüyorum. Standart yaklaşımlar.
Ailelerine isyan etmiş gençlerin ebeveyn olduğu jenerasyondayım. Çocuklarına nasıl da kendilerine davranıldığı gibi davrandıklarını şaşkın izlemiyorum desem yeridir. "Anne olunca anlarsın "Baba olunca görürsün"ler mi devreye girdi (ama öyleyse ben niye göremedim) yoksa ben mi büyüyemedim de hala isyankar grupta sayılıyorum bilemedim.
Hata yapma özgürlüğü verilen, hayal kurabilen, denemekten korkmayan gençler yetiştirmeyecek miydik biz? Ve başarısız olduklarında yargılanmayan....
İyi ki günlüklerim var diyorum.
47 yaşında doğmadığımı bana hatırlatan günlüklerim.
Bizi hayallerimiz ve isteklerimizle başbaşa bırakın.
Başarırsak övünür, başaramazsak genelde yaptığınız gibi kınar ve yorarsınız ruhumuzu.
İmza: 47 yaşında doğmamışlar cemiyeti onursal başkanı :-)
