Bir süre önce önemli bir karar verdim.
Beni öfkelendiren ya da umursamadığım ne varsa gözden geçirip daha iyi bir insan olmak için çabalayacaktım.
Kayaları yerinden oynatmak için sağlam bir kaldıraç yeterli ama çakıl taşlarını toplamak insanın belini büküyor.
Minik minik, ufak tefek ne çokmuş öfke kaynaklarım ve görmezden gelerek arkaya ittiklerim.
Yine de dur durak demeden çabalamayı sürdürdüm.
Bu süreçte en önemlisi gün boyu içimden ne çok olumsuz cümle geçirdiğimi fark etmemdi.
Onları da susturmayı iş edindim.
İstanbul'da yaşayanlar bilir. Dakikalar hatta saniyeler saatleri kurtarır bu şehirde. 1 dakika ile kaçırdığınız otobüs-vapur 20 dakika beklemenize , o da akşam trafiğine kaldığınız için eve varışınızın 1 saat daha ötelenmesine sebep olur. Bu nedenle İETT'ye binen herhangi birinin o meşum "yetersiz bakiye" sesini duyması , aynı alanda bulunan mesuliyet sahibi bir ruh için acı vericidir aslında. Yine de kapının girişinde kalan kişi " akbilinde fazla kontur olan var mı" ya da "benim için kart basabilir misiniz" diye sormadan kimse elini cebine atmaz. Sorduğunda da yardımlaşmaya gönüllü çok insan bulunmaz.
Şu, ruhumda restorasyon işine gireli bu konuda hassasiyet göstermeye çalıştım. Ne zaman biri bu duruma düşse, kılımı kımıldatasım olmasa da gür bir sesle "ben yardımcı olayım" diye haykırdım her seferinde.
Düne kadar denedim en azından 😅😅😅😅😅😅😅
Normal hatlar 2.60
İndirimli hatlar 1.85
Bir kişi de olmadı ki tam para versin.
Daha kötüsü bir kişi de görmedim ki eksik para verdiği için özür dilesin.
Dilenci avucuna bırakır gibi uygun gördükleri meblağı bırakıp gidiyorlar.
Hatta bazılarının bunu iş edindiğini de gördüm. Aynı hanımefendinin 3. akbil yetersiz anonsuna şoförün müstehzi tebessümü eşlik edince "haa tamam " dedim.
Sonrasında külahı önüme alıp düşünmeye başladım.
İyi insan olmak çok zor iş, "ben böyleyim" sığınağından çıkacaksınız, kendi ruhunuzu çıplak göreceksiniz..yetmedi , "vazgeçeceksiniz" .
Hazır olduğunuzda, hazır olduğunuz kadarı ile yolunuza devam edeceksiniz.
Şu, birinin yerine akbil basma işinden neredeyse vazgeçtim ama bin kötünün içinde bir iyi zayi edilmemeli düşüncesi beynimi kemirdiği için bu konuya kendimi delletmeden, bir iyiyi de mağdur etmeden nasıl çözüm bulacağımı düşüneceğim.
