Şemsiyesiyle dürttü bulutları.
Boşuna mıydı tüm o hazırlanmalar, beklentiler, el açmalar.
Ne kadar fidan varsa büktü boynunu bulutların umursamazlığından... kurudu hepsi.
"Gidersem darılma" dedi..son bulut da gitti.
Herkes kendi öyküsünü yazmaktayken, her pencerede yanan ışığın sıcaklığına öykünerek giden karanlık yolların seyyahları gibi buruk bir yalnızlık var şimdi. Elinde kırmızı şemsiye..belki yağar, belki damla damla çoğaltır güzellikleri diye dürtmekte gelip geçen bulutları.
Bir fırtına ..belki felaketi olacak ama temizleyecek havada asılı kalmış tüm tozlu zerreleri.
Bir yangın,bir sel,bir çığ...bir ışık;çağırdığı, her şeyi yeniden başlatacak o ışık...
