Haydarpaşa Kitap Günleri

Dün Kadıköy Belediyesi'nin Haydarpaşa'da düzenlediği "8.Kitap  Günleri"ndeydim. Ne zamandır böyle neşeli hissetmemişim kendimi. Her yer kitap, her yer okumak isteyen insanlar, her yer gülümseyen yüzler ile doluydu. Bir de üstüne Selim İleri ile tanımadım mı?Bir de hem çocuklarıma  hem kendime 3 ayrı kitap imza almadım mı?

E daha ne olsun?

Değmeyin keyfime.

Haydarpaşa'nın bugünkü hali üzüyor insanı. Ne zamandır gözleri o arazide ne uzun zamandır sinsi sessiz planlar yapılıyor biliyorum. Türkiye'nin en kıymetli yeri oralar. Bir çok kamu arazisi hem de İstanbul'un ennnn kıymetli yerinde. Haydarpaşa-Selimiye Orduevi-Marmara Üniversitesi Kampüsü-Karacaahmet....ağzı sulandırıcı geliyor olmalı kimilerine.

O trenlere bakıp  hüzne boğulmamak mümkün değil. Çocuklar gibi resim çekindik durduk arkadaşlarımla. Belediye, vagonların içini de okuma alanı olarak değerlendirmiş. Bayıldım fikre.

Bugün yine gideceğim.
Kitap kokusunu özlemişim yoğun

Etkinlik programı için:

http://www.kadikoy.bel.tr/documents/file/1_Kitap%20gunleri_brosur.pdf

ve ayrıca benim çok hoşuma giden kısım :

HAYDARPAŞA’DAN ANADOLU’YA KİTAP KAMPANYASI

8. Kitap Günlerinin bir başka önemi ise, önemli bir sosyal sorumluluk projesine imza atıyor olması. Kitap günlerine katılacak olan her yayınevi okul ve kütüphaneler için en az 100 kitap bağışlayacak. Bağışlanan kitaplar Kadıköy Belediyesi ve Gönüllüleri koordinasyonuyla 5 Haziran günü Anadolunun çeşitli okul ve kütüphanelerine gönderilmek üzere yola çıkarılacak.

1 Mayıs

Öğrenciydim..sene 80'lerin sonları.

Okul Harbiye'de..hani biz Harbiye derdik ya..bildiğin Dolapdere'de aslında

Şu, yanda gördüğünüz ara sokaktaki bina..

Marmara Basın Yayın,şimdiki adıyla İletişim Fakültesi

Trabzon'dan gelmişim, bizim neslin genel özelliklerine uygun apolitik bir çocuğum

1 Mayıs'ta Taksim'den geçip okula gelmeye kalkan arkadaşlarımı polis aldı.

"Basyın Yayın öğrencisi" kimliği yeterli görülmüş?İlk defa kimliğimden ve 1 Mayıs'tan korktuğum zamandı.

Mezun olmaya az kaldı.Sene, 90'ların başları. 

TRT'de staj sonrası kaldım, mutlu bir köle misali çalışıyorum ne gecem var ne gündüzüm.

Torpilim de yok.

8 ay bedava çalıştım beni işe almaları için...alındım da netekim.Vezneciler kız yurdunda kalıyorum bir yandan. O gün çekim var.Fatih'ten Taksim'e, Taksim'den Ulus'a giden otobüse bineceğim. Para yok, otobüs saatlerini hatmetmişim. Taksim'e bir geldim..Ana?!Otobüsler yok. Nasıl panik nasıl korku bende..in cin top oynuyor.Bol bol polis var.Ayyy içim rahatladı , koşturdum bir tanesine.Omuzuna vurdum arkasından pat pat. Adam polis topaç gibi döndü anında ve otomatik silahını burnuma dayadı. Korkudan dibimin düştüğü,midemin böbreğimin üzerine çıkıp tepindiği andı o. Ellerimi havaya kaldırıp nefes bile almadan "ateşetmeyinn'olur,işegeçkaldımotobüsleri bulamıyorumbitanebileotobüsyokhiçotobüsyokamabenbişiyapmadımateşetmeyinn'olurbenimişegitmemlazımamaistemezsenizgitmemvallabillagitmemamaotobüsleridebulamadımzatenAllahAllahbengitmezsemnolurkiateşetmeyinvallagitmembillagitmem..." diye mantıksızca,aralıksız bağırmaya başladım.Polis bir eliyle uzandı ağzımı kapattı. "Kızım" dedi "anan seni kadir gecesi doğurmuş.Hiç 1 Mayıs günü Taksim'de gidip polisin arkasından küt diye omuzuna vurulur mu?" Rengim Casper'a eş halde kekeledim "1 Mayıs mı? B Stüdyosunda çekim var?" Baktı bana, ağzının içinde bişiler geveledi,götürdü elleri ile Gümüşsuyundan aşağı inen yola bıraktı. Duacıyım kendisine. Böbrek taşı düşürdüm o günün akşamına.Korku hem nasıl korkuydu.

Aradan yıllar geçti.

1 Mayıs..

Artık apolitik değilim.

Çocuklarımı da öyle yetiştirmiyorum.

Taksim meydanına çıkmaya hala cesaretim yok

Üzülüyorum.

1 Mayıs İşçi ve Emekçi Bayramı kutlu olsun.