Edgar Allan Poe nasıl bir ruha sahip, gerçek bir profesyonel onu incelese ne sonuç çıkardı çok merak ediyorum. Normal olmayan ama kesinlikle güçlü sanatsal dokuya sahip bir "dünyası" var.
Bu minik kitap okurken istemeden de olsa kendimi kaptırdığım, o yüzden iş yerinde kapımı çalıp odama girmek isteyen olduğunda yerimden sıçradığım bir sürükleyici "psikopatlığa" sahip.
Sonsuzluğa inanışı hayatı değersizleştiriyor aslında.
Sevgili kıvırcık kızım Selin'imin deyişiyle "yolculukta tek tek okunacak öyküler bunlar..." benim yaptığım gibi ardışık okuduğunuzda azcık bi suyunuz bulanıyor ama tadı da damağınızda kalıyor. Poe, çok sevdiklerimden.
Kitapta bir öyküde kahraman bir müzik çalıyor ve ben bu zihne sahip birinin öyküsünde yer vermek istediği müziği deli gibi merak edip hemen dinlemeye koyuldum. Çok da beğendim. Sizler de dinlemek isterseniz:
Gelelim alıntılarıma:
- Qui n'a plus qu'un moment á vivre
N'a plus rien á dissimuler.*
Sadece bir anlık ömrü kalanın
Artık gizleyeceği bir şey yoktur.
- Bir haksızlık, onu düzenleyen kişi ceza gördüğünde düzeltilmiş sayılmaz.;ayrıca intikam alan kişi karşısındakine bunu kimin yaptığını hşissettirmezse haksızlık yine düzeltilmiş olmaz.
- Nemo me impuna lacessit
Bana yapılan hiçbir hakaret karşılıksız kalmaz.
- En iyi, iyinin düşmanıdır.
