Havva'ya söz verdiğim dua ile ilgili anıma geleliiiim:
Hayattaki en iyi dostum ile bir gün genç sayılabilecek yaşta yani yüzyıllar ötesinde iken Ortaköy'de yaptığımız keyif sonrası Beşiktaş'a dönmeye uğraşıyorduk. Onunla sohbet nefes almak kadar kolay ve akıcı olmuştur her zaman çünkü sorgulanma ya da yanlış anlaşılma riski taşımaksızın gönülden dökülen harfler kelimelere, kelimeler seslere, sesler anlamlara bürünür ve biz bunu severek yaşarız. Kırmızı çizgilerimiz nezaketle belirlenmiştir ve ikimizde bunun asla ihlal olmayacağını biliriz. Yaşamın tadını bandıra bandıra çıkarttığımız günlerden biriydi ve her şeyi doğru yapsak da neden sonuca ulaşamadığımızı sorguluyorduk .
Ona "doğru dilemiyorsun" dedim. "O da ne demek" dedi dost ve dua konusu yeniden açıldı.
Şimdi olanları anlatıyorum.
- "Misal" dedim " şu an niye durakta bekiyoruz?Hadi dua et amaca varalım"
Güldü kirpi kirpi gülüşüyle
-"Allah'ım lütfen otobüs gelsin" dedi.
Anında otobüs geldi ama bir seris otobüsüydü ve bizle bir alakası yoktu. Kırıldık gülmekten.
-""Bir daha dene" dedim
-"Allah'ım lütfen bir belediye otobüsü gelsin" dedi ciddi ciddi
Bir belediye otobüsü geldi ama Sarıyer yönüne gidiyordu yani bizim gideceğimiz istikametin tam tersi yöne. Duraktakiler kahkahamıza bir anlam veremese de biz kırılıyorduk gülmekten.
-"Hadi Kirpi, doğru duayı et artık" dedim.
-"Allah'ım" dedi sözcükleri tane tane sıralayarak "Lütfen Beşiktaş yönüne giden bir belediye otobüsü gelsin"
Duası anında kabul gördü ve Beşiktaş yönüne giden bir belediye otobüsü geldi ama o kadar doluydu ki durakta hiç durmadan devam etti.
Gülmeye devam ediyorduk ama aslında bu iş artık şaka olmaktan çıkmış belki de aldığımız alacağımız en önemli hayat derslerinden birine dönüşmüştü. Dostum tekrar sazı eline aldı.
-"Allah'ım""lütfen" "Beşiktaş yönüne giden ve bu durakta durup kapısını açacak bir belediye otobüsü hemen gelsin"
Sonra bana baktı "oldu mu sence?"
Dedim ki "cık" bence olmadı
"Neden" dedi
"Bekle" dedim
Kısa bir bekleyişten sonra Beşiktaş yönüne giden bir belediye otobüsü gelip durakta durdu, kapılarını açtı ama bekleyenler o kadar çoktu ki biz binemeden doldu ve gitti.
Dost bana döndü
-" Sen dene "
-"Yok" dedim "bu senin meselen"
Gülümsedi.
-"Allah'ım, Beşiktaş yönüne giden, bu durakta durup kapılarını açan,bizim bineceğimiz,Beşiktaş'a salimen varıp kolaylıkla ineceğimiz bir belediye otobüsünün tez gelmesini nasip eyle"
Döndü bana baktı.
-Oldu mu sence?
-"Klima da söyle, klima da söyle" dedim fısıldayarak..sıcaktan bayılmak üzereydik...
-"Allah'ım o dilediğim otobüs var ya, çalışan ve bir süredir etkin kliması da olsun "
O dakika içinde boş bir otobüs geldi, artık boşalmış durakta izdiham olmadan otobüse bindik ve klima ile serinlemiş koltuklara kendimizi attık.
Anlayacağımızı anlamıştık, içtenlikle şükredip amin dedik.
Demem o ki, hayatta kendimizden başka suçlayacağımız, kendimizden başka hata bulmamız gereken çok az şey var sanırım.
Sizler için iyi olan ne varsa o olsun...verilen ve verilmeyen herşeyin bitimi bizim mutluluğumuzla son bulsun.
