Hıdrellez

 Teee  2015'te Hıdrellez ile ilgili  dehşetengiz anımı anlatmıştım  size (unutulmaz hıdrellez anısı için tık lütfen) . Ciddiye alıyorum  ben  bugünü. Sabah beri pozitif müzikler dinleyip twitterdan uzak kalmaya, gözümü göğün mavisinden alıp denizin mavisine çevirmeye özen gösteriyorum. Mavide bir noktayım ben..kendime dünyayı  fazlaca dert etmenin kibir olduğunu hatırlatıp olumladım mümkün olduğunca her şeyi.

Gül ağacımızın dibinden Nehir ile benim dilek mektuplarımızı alıp Kadıköy sahilinden denize salıverdim. Sevgili Hızır ve sevgili İlyas...buluştuğunuz anda güzel dileklerimiz güzellikle kabul olup güzellikle gerçekleşsin tez vakitte inşallah.

Bir önceki yazıda cinayeti anlatıp bir sonraki yazıda bahardan dem vurmak...hayat tam da bu galiba.

Dualarınız ve dileklerinizi iyice tarif edin e mi? Kaderin garip bir mizah anlayışı var.

Baharınız bahar, ömrünüz güzellik dolu olsun. Bugün hıdrellez : ülkemin aydınlık günleri aydınlık ve güzel insanlarla bize geri gelsin, iyi olanın kazandığı süreç tez başlasın. "Bugün" mutlu olalım ama yarınlar da umut ve somut güzelliklerle dolu olsun.

Sincabın Duası

Ne sorsanız cevabı var..iş ki göresiniz iş ki duyasınız olsun.

Neden hep ne olacağını  belirterek dua ediyoruz ki dedim;  duayı , dilemeyi öğretenle tanıştım.

Güzel düşünüp daha güzelin, beklediğimde gelen o oluyor.

Yaşamak güzel şey..en azından bir sincap ciddiyetiyle yaşamak.

İş yerinden yazıyorum yine :-) İşsiz olmayıp çalışıyor olmak ne güzel.

Mutlu hafta sonları, daha mutlu hafta içleri ola :-)

PTT'ye 2 Adım Kala

Çocukluğumda , param olmadığı için aileme kartpostallar alır illa ki bir sürpriz hazırlama derdinde, illa ki alışıldığı beklerken bir minik aksiyon ile "a-aaaaa" çığlığı alma peşinde koşturur dururdum.

Minik hediyelerle büyük mutluluklar duyabilen güzel bir ailem var benim her zaman için.

Nesrin Topkapı'yı  uykudan bayılmış gözler, çok yemekten şişmiş göbekle ablamın sıcacık şefkat dolu kucağına yığılı bekler, iki dakika popo kıvırmanın nesini  bütün sene beklediğimizi anlamak için bir yıl daha büyümem gerektiğine hayıflanırdım.

Dileklerim, kardeşlerim ve ailem içindi. Özetlersek, dileklerim tüm dünyam içindi.

Bir de, bir vapura binip gitmeyi hayal ederdim hayat bilgisi kitabımda haritalarda gördüğüm o kocaman dünyayı gezebilmek görebilmek için. Tek tek  isimlerini incelediğim dağların, ovaların,nehirlerin,denizlerin özlemi yanıp tutuşurdu içimde.

Babamın favorileri ve hafif sigara sinmiş erkeksi baba kokusu bana güven verirdi.

Annemin hem minnacık bir kadında nasıl bu kadar anaç ve güzel olunur sorusuna minnacık bir kadında nasıl bu kadar hitler otoritesi olur sorusu karışır, tüm cevaplar yosun yeşili gözlerinin deryasında kaybolur giderdi.

Abim hayallerimin rüyalarımın yegane partneri, divan altı sohbetlerimin, yaramaz planlarımın vazgeçilmezi idi. Onu, hep o yıllardaki masum neşeli  coşkun gülüşü ile anarım. Zira şimdiki müdür bey, gülüşünü kaf dağının ardında bırakmış ulaşamadığım bir  yetişkin.

Şimdi yeni bir yıl gelirken eski yılı değerlendirmek istemiyor gönlüm. Çocukluğumun yeni yıl dileklerinde bir eksilme yok;sadece dünyama çocuklarım,yeğenlerim ve sevdiğim dostlarım dahil.

Bir de "Korkma!Sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak" diye ululuğuna inandığım ulusumun özgür ve adaletli, demokratik ve bağımsız var oluşu temennisi.

Çocukken sevdiğim Atatürk ile şimdi başıma tac gönlüme sultan ettiğim Atatürk ne kadar farklı. Öğretilen sevgiden anlaşılan sevgiye geçişin dayanılmaz derinliği ile sarhoşum.

Yılbaşı programımız klasik deyim PTT'dir bizim : Pijama-terlik-televizyon. Ama çocukluğumun sofrasına atıf olsun, o ruhu  çaktırmadan yine yaşayayım diye tuzlu fıstık ile portakal illa olur.

Bu satırları okuyan dostlar: dilekleri yazmak iyidir. Dileğim, hayırlı olanın bizi mutlu eden olması ve 2017'nin yorulmuş nefeslerimize "umut boşuna değilmiş, bakın aydınlık geri geldi" dedirtmesi.

Çocuklarımızın çocukluklarını, ergenlerimizin ergenliklerini, gençlerimizin gençliklerini yaşayabilecekleri ,anne-babaların "hadi,hadi"ci ebeveynlikten sıyrılabilecekleri bir eğitim öğretim sistemi.

Kimliğimize geri dönmek istiyorum. 

Veee milli piyangoma çok para çıksın istiyorum :-)

Kim karnını  hurma ile doldurmak ister ama ben , benim ve sevdiklerimin cevizli kaymak, katkısız bal, boyanmamış siyah zeytin,mayasız odun ateşinde pişmiş ekmek ve tomurcuğu kararında radyasyonsuz çay ile karınlarını doldurmalarını  istiyorum.

Öyle mütevazı isteklerin bir devrim algılanabileceği 2016... güle güle filan demiyorum.

Yürrüüüüü..anca gidersin! sana müstehak olandır

Teşekkür ediyorum :-)

Peki Sizin Rakamınız Kaç?

Önümden geçip gidiyorken birden geri döndü adam.

"Sizin rakamınız ne" dedi.

Afallamış halde "nöy?" diyebildim.

Kaşları hafifçe çatıldı ve yoluna devam etti.

Sonradan bu konu hakkında konuşacağımızı ikimiz de biliyorduk.

Merak kazanına düşmüş olmalıyım çocukken. Adam gitti ama soru bende kaldı.

Herkesin bir rakamı mı  var?

Sayıların büyülü dünyasından uzak kalmama neden olan şey okul yıllarındaki matematik dersindeki üstün başarım mıydı (tık) acaba?Üniversite bitirdiği  halde çarpım tablosunu hala ezberleyemeyen ve akıldan basit matematik işlemleri yapamayan ben...

Sonra o aleme dalıverdim. Sınıf geçmeme neden olacak sorular halinde karşıma dikilmiyorsa sayılar gerçekten büyülü olabiliyormuş. Dinler , kutsal kitaplar , müzik, resim, efsun ... hepsinde sayılar varmış . Kutsal kitapların temel rakamları , hamile kaldığınızda çocuğun cinsiyetini belirlemek için regli günleriniz ve merhaba günleriniz arasındaki sayısal ilinti vs vs vs.

Benim rakamım "3"müş. Sonradan öğrendim.Sabır sayım ise "2".Nasıl öğrendiğim ise benim için bile muamma.Yaşadıklarımın fark edemediğim düzenli  tesadüflerini, dönüm noktası teşkil eden tarihleri izlediğimde hep "3" rakamına vardım. İstediğim şeyler için ise hep 2 yıl beklemem gerekti. 2 yıl sonra biriken o tüm istekler gerçekleşiverdi. 

Mesela  çalıştığım ofisin boyanması,zeminin değişmesi, iş saatlerimle ilgili esneklik, kahve içip sohbet edebileceğim iş bilen personel,maiyi çaışma hayatıma dahil edebilme,terfi ama göz önünde olmama, abi nolur 2 beden küçülüp  işe çuval giymeden de gidebilme gibi  zaman çinde minik minik biriken bir sürü dilek 2 sene sonunda pat diye hepsi bir arada oluyor. Benim hayatım hep böyle ne komik değil mi?

29 yaş kırılma noktasıymış daha evvel de bahsetmiştim. Hayat, o güne kadar sizi en fazla zorlayan konuda sizi imtihan edermiş. Ve herkesin 29 yaşında (ya bir eksik ya bir fazla da olabilir ama mutlaka 29 yaş ile kesişen ana nokta olur) bir kesin büyük kırılması varmış. Hayatın akıp gittiği ray görünmez bir elin çektiği makasla yön değiştirip insanın yolunu başka yöne alırmış . Benim anne olup özgürlüğümü sonsuza kadar yitirdiğim  ve hayatı  SÖ , SS (Selin'den Önce- Selin'den Sonra) olarak ayırdığım yaş. 

Eğer 29'unda bu imtihanı veremezseniz, sizin için en hassas konudaki bu zorlu sınav 39'unda başlayan bir süreçle 40 yaşında çok daha ağır şartlarda karşınıza dikilirmiş.

Sorduğum çoğu insan bunu  yaşadığını  doğruladı.

Şimdi 1.5'tayım sabır konusunda.Dileklerim birikiyor sabır potasında. Ne dilediğime, ağzımdan çıkana gönlümden geçene dikkat etmeye çalışıyorum elimden geldiğince çünkü karşıma çıkacaklarını biliyorum.

Bana rakamın ne diye soran adam mı?

Kur'an'ın sayısal şifresini çözmeye  çalışan bir gruba mensuptu.

O günden 2 sene sonra iş değiştirmesi gerekti.

Onun rakamı onun, benim rakamım benim dileğimi gerçekleştirmiş oldu.

Hayatınızdaki düzenli tekrarları ve yolunuza çıkıveren insanları, aklınızdaki soruya cevapmış gibi birden beliriveren cümleleri (Tv'de kitapta-yolda yürürken -otobüste konuşmalar içerisinde vb) önemseyin.

Bize avaz avaz bir şeyler anlatmaya çalışan bir evren var içinde yer aldığımız.

Sevgiyle gülümseyin.

Sınama

Allah'ım dedim caaan-ı gönülden.

Bilge'nin bloğunu okuyunca tüm korkularım  su yüzüne çıktı.

Su yüzüne çıkmaları az geldi, gelip yapıştılar boğazıma.

Nefes alamadım korkudan.

Camdan dışarı baktım bir süre Pazartesi'nin yoğunluğu ile bunalmışken hepsinden sıyrılıp çaresiz, korkmuş. Unuttum tüm raporları,yapılacakları,ertelenmeyesiceleri..

Allah'ııım dedim.

Beni ve sevdiklerimi;

Açlıkla,pislikle,yoklukla,sevdiklerimin acısıyla,sevmediklerinin acısına sevinecek kibirle,başımın öne eğilmesiyle sınama.

Şart mı sınaman?

Sınama.

Çok para ile sına beni Allah'ım

Bakalım rivayetlerdeki gibi yoldan çıkıp sapıtıyor muyum?

Deli gibi malım mülküm, bir yanı yeşile bir yanı maviye bakan  Londra meydanı kadar balkonlu köşküm olsun.

Bakalım kibre kapılıyor muyum?

Bu makus talihine yenilmiş göbek gitsin vampir Bella gibi bişi olayım..

Bakalım kendimi şaşırıyor muyum?

Sevdiklerimin sevinci ile tamamlansın tüm mutluluklarım

Çocuklarım, ailem,annem,babam,kardeşlerim,yeğenlerim....

Allah'ım

Nolur uzun hayırlı nefis bir hayat ver bana ve beni sınama dedim.

Şu memleketin haline bak..sınandık sınanacağımız kadar zaten

Daha sınama

Amin.

Kirpi

Çocukluğumda tatiller "hangi beldeye gitsek, kaç yıldızlı otelde havuza atlasak" şeklinde geçmezdi.

Trabzon, Sotka'da fırının üstündeki evin her köşesinde kendimize mutlu bir dünya yaratabilmemiz için teşvik edilen beyinlerimiz,3 kardeş olmanın tartışılmaz neşesi ile  saatlerin nasıl geçtiğini anlamayacağımız eğlenceli çıkarımlarımız vardı.

En unutulmaz yazlarımdan biriydi.Annemle babamın odasında karyola ile pencere arasındaki minik dar koridora bir çuval kitap götürüp  sorumluluklarım bittiğinde evdeki meyvelerden kendime bir tabak hazırlıyor ve o minnacık alanda, kitap çuvalımın üstüne uzanıp seçtiğim bir kitabı okumaya başlıyordum. Evin genel koşturmacasından muaftım;kimse anne-babanın yatak odasına girmezdi. yere yattığımda gördüğüm sadece gökyüzünün kocaman pırıltılı mai'si olurdu. Rüzgâr denizin  yosun kokusunu taşır, kısacık saçlarımın arasında beni okşarcasına şefkatle dolaşırdı.

O dönem okuduğum hemen hiç bir kitabı unutmadım.

Bu sabah, "ne yapsam"larımın arasında , "hayattan ne beklemeli ne dilemeliyim"in nasıl hassas ve ters tepebilecek bir soru olduğunu bilerek işe gelmek için yürüdüğüm esnada sıyrıldı geldi o öykü anılardan. 

Sorular ve cevaplar...hepsi bir ömürde saklı aslında.

Vadinin birinde tüm hayvanlar bolluk bereket  içinde birlikte yaşarlarmış. Derken, günün birinde gökyüzünden bir melek kanadı kırılarak vadiye düşmüş.Hayvanlar, ona saldırmak yerine şefkatle yaklaşarak kanadını onarmış, onun yeniden eski haline dönmesine yardımcı olmuşlar. Melek tamamen iyileşip gökyüzündeki yerine dönecekken "bana yaptığınız bu iyilik karşılıksız kalamaz.Hepinize bir dilek hakkı veriyorum ama dileklerinizi geri almanız mümkün değil o yüzden iyi düşünün size yarına kadar müsaade.Yarın gelecek ve dileklerinizi gerçek kılacağım" demiş. Hayvanların hepsi sevinç içinde onu uğurlamışlar.Gece, hiç birinin gözüne uyku girmemiş. Hepsi , yarına gerçekleşecek dileği en doğru seçmek çabasındaymış.

Ertesi gün melek dilekleri gerçekleştirmek ve veda etmek için vadiye gelmiş.Tüm hayvanlar önünde sıra olmuşlar.

Tavşan:

- Ben herkesten çok korkuyorum,etim lezzetli hep peşimdeler..demiş.

Melek gülümsemiş ve ona çok hızlı koşabilme yeteneği bahşetmiş.

Zürafa:

-Çok obur biri sayılmam ama hep alçak dallardaki  olgun-sert yaprakları yemekten bıktım...demiş

Melek gülümsemiş ve ona, ağaların en tepesindeki taze yaprakları yiyebilmesi için uzun bacaklar ile uzun bir boyun bahşetmiş.

Sıra kirpiye geldiğinde:

-Ben ölümsüz olmak istiyorum..demiş

Meleğin gülümsemesi yüzünde soluvermiş.

-Kirpi...bu çok tehlikeli ve kötü bir dilek. Şimdi git düşün ve herkesin dileği bittiğinde seni tekrar yanıma çağırdığımda kararını bir kez daha dile getir..demiş.

Kirpi günün ve sıranın sonuna kadar sabretmiş. Herkes hak etmese bile dileğine kavuşurken ve  meleğe en çok yardımcı olan kendisi iken dileğinin yerine getirilmemesine karşı öfke doluymuş. Dileği tekrar sorulduğunda, aradaki zamanı dileğinin doğruluğunu değil uğradığı haksızlığı düşünerek geçirdiğinden "bir tereddüdüm yok..ölümsüz olmak istiyorum" demiş.

Melek üzgün üzgün bakmış yüzüne,cevap vermemiş. Sadece "peki" anlamında başını sallamış, kirpiye ölümsüzlük bahşetmiş ve hepsine veda ederek gökyüzüne yükselmiş.

Aradan yıllar geçmiş.

Kirpi önceleri pek mutluymuş.

Sonra çok sevdiği eşinin ölümüne şahit olmuş.

Arkadaşlarının,akrabalarının hatta evlatlarının  ölümlerine şahit olmuş.

Torunlarının torunlarının torunlarının yaşadığı şeyleri anlatıp paylaşacağı, mutluluğunu katmerleyip üzüntüsünü paylaşacak bir kader ortağının yokluğu yalnızlığın en derinine itmiş onu.

Anlattığı şeyler kimsenin ilgisini çekmez olmuş.

Yazlar aynı,kışlar aynı..hayat kendini tekrarlar ve bir heyecan içermez olmuş.

Üstelik ölümlerine şahit olmaktan bıktığı için birilerini sevmekten iyice korkar olmuş,içine kapanmış.

Yaptığı hatayı anlamış anlamasına ama yapacak çok şey de yokmuş.

Artık tahammül edemediği bir çok şey için vadiyi terk etme kararı almış. Vadiden yukarı tırmanırken ayağı kaymış ve yuvarlanarak tekrar aşağı düşmüş.Normalde ölmüş olması gerekirken bacakları kırık , yara bere kesik içinde kalan kirpi acıyla haykırmaya başlamış.

-Ben hatalıydım, ölüm ,gerektiğinde en güzeli imiş. Ben hatalıydım, yaşama müdahale etmeden anlayarak yaşamak lazımmış..Ne diledim ben..ne yaptım kendime ah...

Melek yüzyılı aşan bu pişmanlığı duymuş...Kirpiye bir kez daha dileğini vermiş.

*****

Ulaşılmaz olan en güzeli değil.

Yaşadığımız, o an için değil.

Dileklerimiz kendi felaketimiz olmasın....

Emerson'un sözü çok önemli ... DUALARINIZA DİKKAT EDİN .. GERÇEKLEŞEBİLİRLER.

Hıdrellez ve Dilekler

Nereden kaynaklandı sersemliğim bilinmez.

O seneye kadar sınıfın en iyisi olmaya oynarken, o sene Fen Bilgisinden tekledim..."ikmale kalmak" gurur kırıcılığın ötesinde korkutucuydu benim için.Evimizde , ailemizde yaşanmamış bu utancın şerefinin bana ait olmaması için ne yapacağımı  şaşırmış şaşkın ergenlerin şahı olarak dolanıyordum ortada.

Ortaokul yıllarıydı işte.12 yaşlarında olacağım..öyle kalmış aklımda. Sotka'daki evimizde tatlı bahar telaşı vardı. Annem , klasik olarak temizlik için baharı , hafta sonunu , misafiri, ay içim darlandıyı, yazı, kışı, sömestiri bahane ediyor ve evi ayağa kaldırıp indiriyordu.Derken "hıdrellez"den bahsedilir oldu. Hızır ile İlyas buluşurmuş senede bir gün. Tam o buluşma anında gökte dilek kapısı açılır ve o ana denk gelen tüm dilekler kabul olurmuş.

Adetlerimizin en sevdiğim yanı, annem nasıl temizlik için her şeyi bahane ediyorduysa bizde de her şeyi yemek şölenine döndürmek için bahane olurdu bunlar.

Hıdrellez diye pastalar , börekler yapılıp,yumurtalar soğan kabuğuyla renklendirilerek haşlanıp , o günlerin en büyük lüksü olan bir yedigün ya da cola yanına konulup pikniğe yollarlardı bizi okulla.

Ama o sene, Hıdrellez piknikten çok daha derin anlamlar taşıyordu benim için.

Yürekten inanmıştım paçayı kurtarmanın yolunun bu olabileceğine.

6 Mayıs günü, uyandığım andan itibaren kimseyle konuşmadım.Hatta kimseyle konuşmayayım diye kendimi mutfağa ve Karadenizin mavisinin gönlünüze işleye işleye seyredilebildiği mutfak balkonumuza attım.

Hayat günlük olağan akışında seyrediyor, annem koşturuyor-babam girip çıkıyor-ablam abim günlük işleri ile meşgul oluyordu.

Ben ise mutfakta  bir köşeye çekilmiş "fenden ikmale kalmayayım, fenden ikmale kalmayayım,fenden ikmale kalmayayım" diye aralıksız tekrar ediyordum. Dilek kapısının açıldığı o ana denk gelecekti bu cümle..hiç başka şansı yoktu yani.Adamıştım kendimi. Nirvanaya şunun şurasında ne kalmıştı..erecektim ,az kalmıştı.

-Kadriye ne yapıyorsun burada?

Elimle git git işareti yaptım ""fenden ikmale kalmayayım , fenden ikmale kalmayayım ..""

-Kahvaltıya gelsene 

Başımla he he...işareti yaptım

"fenden ikmale kalmayayım,fenden ikmale kalmayayım,fenden ikmale kalmayayım"

Kahvaltı ettim, tuvalette saklandım bir süre..sonra yine balkon ..."fenden ikmale kalmayayım,fenden ikmale kalmayayım.."

Öğlene doğru bıraktılar beni anlamaya uğraşmayı. Karnım çok acıkmıştı. Mutfağın uzun tezgahında parmaklarımı gezdirip  öğle yemeği saatini bekliyordum ama ağzımı açıp acıktım da diyemiyordum ..her an kıymetliydi benim için. "fenden ikmale kalmayayım , fenden ikmale kalmayayım , fenden ikmale kalmayayım.."

Açlık, şimdi de olduğu gibi kısa zamanda belli bir yiyeceğe özleme dönüştü benim için. "Acıktım..ne yesem" dediğim vaki değildir benim. "Acıktım, dolma olsa da yesem" "acıktım,bi papara yapayım ben" şeklinde adıyla sanıyla gelir açlık.

O gün de öyle oluverdi. 

"Annem döşeme yapsa da onu yesem" dedim içimden.

Sonra aman ne olursa olsun dedim adaptasyonu bozmamak adına ve "fenden ikmale kalmayayım,fenden ikmale kalmayayım,fenden ikmale kalmayayım..."devam ettim.

O gün annem hiç yoktan döşeme yaptı,ben fenden ikmale kaldım.

Hiç söylemiş miydim bilmem ; ben küçükken çok salaktım :))

Dileğinden Emin Misin?

Havva'ya söz verdiğim dua ile ilgili anıma geleliiiim:

Hayattaki en iyi dostum ile bir gün genç sayılabilecek yaşta yani yüzyıllar ötesinde iken Ortaköy'de yaptığımız keyif sonrası Beşiktaş'a dönmeye uğraşıyorduk. Onunla sohbet nefes almak kadar kolay ve akıcı olmuştur her zaman çünkü sorgulanma ya da yanlış anlaşılma riski taşımaksızın gönülden dökülen harfler kelimelere, kelimeler seslere, sesler anlamlara bürünür ve biz bunu severek yaşarız. Kırmızı çizgilerimiz nezaketle belirlenmiştir ve ikimizde bunun asla ihlal olmayacağını biliriz. Yaşamın tadını bandıra bandıra çıkarttığımız günlerden biriydi ve her şeyi doğru yapsak da neden sonuca ulaşamadığımızı sorguluyorduk .

 Ona "doğru dilemiyorsun" dedim. "O da ne demek" dedi dost ve dua konusu yeniden açıldı.

Şimdi olanları anlatıyorum.

-  "Misal" dedim " şu an niye durakta bekiyoruz?Hadi dua et amaca varalım"

Güldü kirpi kirpi gülüşüyle

-"Allah'ım lütfen otobüs gelsin" dedi.

Anında otobüs geldi ama bir seris otobüsüydü ve bizle bir alakası yoktu. Kırıldık gülmekten.

-""Bir daha dene" dedim

-"Allah'ım lütfen bir belediye otobüsü gelsin" dedi ciddi ciddi

Bir belediye otobüsü geldi ama Sarıyer yönüne gidiyordu yani bizim gideceğimiz istikametin tam tersi yöne. Duraktakiler kahkahamıza bir anlam veremese de  biz kırılıyorduk gülmekten.

-"Hadi Kirpi, doğru duayı et artık" dedim.

-"Allah'ım" dedi  sözcükleri tane tane sıralayarak "Lütfen Beşiktaş yönüne giden bir belediye otobüsü gelsin"

Duası anında kabul gördü ve Beşiktaş yönüne giden bir belediye otobüsü geldi ama o kadar doluydu ki durakta hiç durmadan devam etti.

Gülmeye devam ediyorduk ama aslında bu iş artık şaka olmaktan çıkmış belki de aldığımız alacağımız en önemli hayat derslerinden birine dönüşmüştü. Dostum tekrar sazı eline aldı.

-"Allah'ım""lütfen" "Beşiktaş yönüne giden ve bu durakta durup kapısını açacak bir belediye otobüsü hemen gelsin" 

Sonra bana baktı "oldu mu sence?"

Dedim ki "cık" bence olmadı

"Neden" dedi

"Bekle" dedim

Kısa bir bekleyişten sonra  Beşiktaş yönüne giden bir belediye otobüsü gelip durakta durdu, kapılarını açtı  ama bekleyenler o kadar çoktu ki biz binemeden doldu ve gitti.

Dost bana döndü

-" Sen dene "

-"Yok" dedim "bu senin meselen"

Gülümsedi.

-"Allah'ım, Beşiktaş yönüne giden, bu durakta durup kapılarını açan,bizim bineceğimiz,Beşiktaş'a salimen varıp kolaylıkla ineceğimiz bir belediye otobüsünün tez gelmesini nasip eyle"

Döndü bana baktı.

-Oldu mu sence?

-"Klima da söyle, klima da söyle" dedim fısıldayarak..sıcaktan bayılmak üzereydik...

-"Allah'ım o dilediğim otobüs var ya, çalışan ve bir süredir etkin kliması da olsun "

O dakika içinde boş bir otobüs geldi, artık boşalmış durakta izdiham olmadan otobüse bindik ve klima ile serinlemiş koltuklara kendimizi attık.

Anlayacağımızı anlamıştık, içtenlikle şükredip amin dedik.

Demem o ki, hayatta kendimizden başka suçlayacağımız, kendimizden başka hata bulmamız gereken çok az şey var sanırım. 

Sizler için iyi olan ne varsa o olsun...verilen ve verilmeyen herşeyin bitimi bizim mutluluğumuzla son bulsun.

Dualarınıza Dikkat Edin

Dilek dilediğim anlar geliyor aklıma bazen.

12 yaşlarındaydım. Sıkıntıdan öldüğüm ama ailemin tavizsiz bir şekilde gerekli olduğunu belirttiği, zoraki tebessümden yüz kaslarımın ağrıdığı bir ev gezmesinden dönüyorduk. Yorgundum,sıkkındım ama söylemenin bir çaresi olmadığını bilenlerin sığındığı suskunluktaydım. İstanbul'da olduğumuz bir zamandı.Dönüş yolunda vapura bindik ve alt bölüme geçtik. Gecenin o vakti zaten kalabalık olmayan vapurda bulunan bir kaç kişiyi incelemeye verdim kendimi.Derken gözüm ona takıldı. Düzgün kıyafetli orta yaşlarda bir hanım.Çantasına sıkı sıkı sarılmış yorgunluktan uyukluyor..ama yüzünde huzur, yüzünde dingin bir tebessüm.

Diledim o an. Dedim ki ben de çalışan bir kadın olayım, canım çıksın yorgunluktan ama hayata muzaffer gülüşlerim olsun.Dedim ki mecburi ev gezmelerinden, mecburi selamlaşmalardan, mecburi sarılmalardan uzak yalın bir yalnızlığı nasip et Allah'ım.

Belki de bu duaya borçluyum nefret ettiğim İstanbul'daki yaşamımı...bir de büyüklenmiş laflarıma :" Bana versinler İstanbul'u düzeltirim yemin ederim." Gittim İstanbul Belediye'sinde halkla ilşkilerde çalışmaya başladım seneler sonra. "Hayatta burda oturmama ıyyy ne biçim yer" Karacaahmet'in yanından geçerken ettiğim sözü , Karacaahmet'in yanında ikamet ettiğim 20 senede hatırlamadığım bir gün oldu mu acaba?

Diyeceğim o ki, dualarınıza dikkat edin;gerçekleşebilirler (Emerson)

Ve büyük laf etmek dediklerinin,aslında olacağı bilen yüreğinizin size fısıldaması olduğunu unutmayın. Bana ne "İstanbul umurunda mı" diye soran olmuştu ne de "Karacaahmet'in oralarda oturur musun" diye soran..ama ben ikisine de cevap verdim. Çünkü dış dünyanın lüzumsuz debdebesine o kadar kulak vermiştim ki yüreğimin fısıldamalarını duyamadım doğru dürüst.

Şimdilerde Rahmi Koç'u ayıplıyorum deli gibi.Bir de büyük lafım var: ben hayatta bir tekneye atlayıp dünya turuna filan çıkmam.Sabah mai akşam mai..bu ülkenin bitmez kaoslarından kabuslarından uzak kalmak ha...mümkün değil yapmam.

Hem ayıplar hem büyük laf edersem... kim bilir  :-)))

Dilek

Aayyyy, bi hayalim daha gerçekleşti.
Dilek perisi kulaklarını dört açmış beni dinliyo olmalı bi yerlerde
3-4 gün Nehir'imle başbaşa hem de Kumla'da hem de mavinin göbeğinde
Tamam, ufak tefek olumsuzluklar yok değil ama gözümün göresi yok

Oturduk Sünger Bob'dan sonra Kaçak Gelinler'i izliyoruz

Normalde asla yapmayacağımız şeyler

Parmak kale ile şişe kapağından maç yaptık

Para çevirmece oynadık

Okey oynadık,papazkaçtı,pişti

Bisiklete bindik gidebildiğimiz yere kadar  

Tabu tam bi felaketti
Anne Hacı Bektaşi Veli Amca kim?
Anne gensoru biyolojik terim  mi
vs vs vs
Gülmekten gözlerimden yaş getiren masum sorularına kurban olduğum

Selin geldi yatağında uyuyor ya İstanbul'da
Ohhh çam ormanında nefes alır gibiyim
Ciğerim açıldı, göğsüm genişledi yine

Güzel ve sevdiğim şarkılar söyleyesim var
Güneş bi bulutların arkasında bir önünde ,eğleniyor besbelli
O'ndan  haber almış besssbelli
"Yeniden" şarkısındaki gibi "yeniden" bulmuş kaybettiği birşeyi tesadüflerine karmaşık labirentinde.

Yürüyüş vakti hadi bakalım
Durgun sular pislik tutarmış
Hareket etmeli...severek,isteyerek.

Dilek Hakkı

Çocuklar gibi dileklerimi sıralamışım her yeni yıl geldiğinde...Günlüklerime baktığımda kendimi gülümseyerek izlediğim anlarda fark ettim bunu. Aslında ne kadar kolaymış zamanın törpüleyerek şekillendirdiği ayrıntılardan uzak ana niteliklerle insanı görmek..ama iş  becerip insana uzaktan bakabilmek. Sıralamışım nitelikleri çünkü hep net olmak, niyetimi-sözümü ortaya koymakmış derdim ömrüm.Yazmışım çünkü  bir pigmeden sadece biraz uzunken bile "söz uçar yazı kalır"ı bilirmişim.Sonra dileklerime baktım , insanlık için , dünyanın geleceği için,komşu kızı için,dostlarım arkadaşlarım hatta bir sahip bulunsa dediğimiz sokak köpeği için bile dileklerimi diledikten sonra kendim için bir şeyler dilemeyi hak görebilmişim...

Başkalarının mutluluğuyla mutlu olabilmek, başkalarının sevinçleri ile tamamlanabilmek insan niteliği olsa gerek. Tıpkı başkasının derdine kendi derdin gibi çare bulmaya çalışmak gibi.Hayaller kurabilmek gibi..umut etmekten hiç vazgeçmemek gibi.

Şimdi yeni bir yıla girerken yine odaklanmaktan vazgeçip yapabildiğimce uzaklaştım resimden ve göremediklerimi görmeye çalıştım bu sene iyice yordukları gönlümün yaralarını keyifle sararken.Hey! Yeni bir yıl geliyor. Her şeyden önce henüz kirlenmemiş,yaşanmamışlarla dolu,kötülükten yana yapılan rezervasyonların neşeli kahkahalarla bozulabileceği bir yıl bu. Daha şimdiden kocaman bir gülümseme yayıldı bile yüzüme.Umut ediyorum ve umut ettiklerime dokunabilecek kadar yakın olduğumu hissediyorum.

Siyasi çatışmaların hız kazandığı ülkemde konunun asıl merkezden uzaklaştırılmasına,dağıtılmasına,tartışmak yerine demagoji ile suyun bulandırılmasına ve insanların bunları hala yutmasına sinirleniyorum.O kadar çok yalan o kadar çok kravatlı adam hırsı birikti ki  üstümüzde gökyüzü sadece gri bulutlarla doluymuş gibi gelmeye başladı herkese.Güneşi özledik.Sabah mahmurluğunda çiy tanelerinin mücevher ışıltısına gülümsemeyi özledik."Anlamıyorsun" diye birbirine haykıran ama anlamayan ve anlatamayan,kör kavşakta kornaya basıp duran bireylerden oluşan gruplar sardı memleketin her yanını.Bir sürü senaryo ve bir sürü insan bu senaryolara inanmak isteyen. Oysa sonuca, olagelene baksa herkes gerçeğin ışıltısı kucaklayıverecek onları, kör gözlerini açacak sağır kulakları duymaya  perdesi kapalı kalpleri sadece kendi menfaati için atmamaya başlayacak.Yalanlar, siyasilerin insanlara söylediği o kocaman yalanlardan bile tehlikeli artık çünkü insanlar günahları için,hataları için,yaptıkları kötülükler için kendilerine yalan söyler oldular.

En son ne zaman güzel bir şarkı bestelendi benim ülkemde? Tüm bülbüller kafeste, tüm güller nefretten solmuş.

Bu sene yeni dileklerim var Allah'tan...iyiler kazansın kötüler utansın ve bu bizler için hayırlı olan olsun ..diliyorum.

Güller açsın bülbüller şakısın aşk yeniden vücut bulsun renkler kirlenmişliğini unutsun ...diliyorum..

Karacaahmet mezarlığı "ben haklıyım!" diyenlerle dolu, insan olabilmek olmalıydı bütün konu, herkes hatırlasın bunu ..diliyorum

Felsefe tartışalım,yarını oluşturalım,dünün keşkelerinden kurtulalım artık önümüze bakalım..diliyorum

Aşk diliyorum üç harfinin her birinin anlamını vere vere..çocuğu annesine, seveni sevenine,çirkini güzeline hasret bırakmasın Allah..diliyorum.

O kalp kıranlar hak yiyenler kötülüğü elleri ile evlat gibi besleyenler var ya...Allah utanmayı öğretsin..diliyorum.

Ve elbette sağlık diliyorum

Sonra dilek hakkım baki kalsın, her gördğüm sabaha sevincim,umudum,sevgim,yaşamaya da niyetim var benim diyorum.