12 Şubat 2020 Çarşamba

Garson -Gerçek Hayat Öyküleri







Gerçek hayat öykülerinde  anlatılanlar doğru, isimler sahte biliyorsunuz. Bu, gerçek öykülerden biri...

Elba ile uzun zamandır arkadaştık  yani iş ortamında sıkça görüşürdük demek daha doğru belki ancak o gün nerden  estiyse birlikte yemek yiyelim dedik 6 sene üzere. Filanca bilindik restauranta gittik, o ilk kez geliyormuş. Yeni de anne oldu ya, hayattan geçici kopuk olduğu o dönemde tam . Etrafa biraz özlem biraz şaşkınlık biraz aldırmazlıkla bakıyor. Kimi detayları zehir gibi yakalayan kimi ortada olan şeyleri  ile göremeyen şahane bir zekası var. Zeki ve nitelikli bir kadın Elba. Onunla olmaktan ve bebeği ile ilgili  detayları anlatırken ışıldayan yüzüne bakmaktan son derece hoşnutum.


Önce ön bahçeye baktık;kalabalık geldi. Üst kata çıkacaktık;kapatmışlar. Arka bahçeye oturalım dedik; çok gelen geçen oluyor. İç mekanda benim  bakındığım yerin tam aksi bölümde masa gösterdi buraya  oturalım mı diye. İçimden onu mutlu etmek geliyordu. Ne dese "harika" dedim ve oturduk seçtiği bölüme.  Kalabalık ve büyük bir restaurant olduğu için her bölüme bakan garson başkaydı. O bölüme bakan garson geldi ve mönüyü verdi.

Mönü geldi, ansiklopedi gibi. Elba neşeyle ve merakla satırlarda göz gezdirirken ben çoktan "her zamanki" siparişimde karar kıldım ama onun kendini yalnız hissetmemesi adına bakınıyormuş gibi yaptım. Onunla olmak , yeni bir şehri keşfetmek gibi, haritada gördüğünüz ama sokaklarında yeni gezinmeye başladığınız.

Sipariş verdikten sonra sağlıklı bebek mamaları ve hijyen konusunda her yeni anne gibi tatlı bir hevesle bir  şeyler anlatmaya başladı..Sonra bir an, gözleri bize servis açan garsona takıldı.

-Ben sizi nerden hatırlıyorum?

Garson çekingen gülümsedi.

-Ben de sizi tanıdık gördüm ama bilemedim.

- Filanca üniversiteden misiniz?
-Evet
-Şu bölüm mü?
-Evet
-Aaaa tamam işte oradan tanıyorum ben sizi. Aynı bölümde okumuşuz ama sen benden bir alt sınıftaydın sanırım..dedi Elba.

Senelerdir tanıdığı insanlara siz diye hitap edip bir türlü sen'e geçemeyen biri olarak sıkıntıyla içimi çektim.

Siparişler geldi, garson yeniden konuşmaya can atıyor ama biraz da çekiniyor gibiydi.

"E, siz ne yaptınız?" diye sordu Elba'ya tabağı masaya koyarken. Elba komplekssiz, dost bir kız. Neşeyle anlattı. "Bölümü birincilikle bitirdim, yüksek yaptım , şurlarda çalıştım şimdi burda çalışıyorum" dedi. Merakla ekledi "sen ne yaptın?"

"Ben delirdim" dedi garson.

Gözlerimi tabağımdan kaldırmadan kulak kesildim ve Elba'nın tepkisine göz attım.
Donakalmıştı.

-Anlamadım ..dedi.

-Delirdim ben. Bir süre kendimi Atatürk sandım. Sonra tedavi gördüm. Okulu bitirmek üzereyim şimdi.

Durdu bir soluk aldı.

-"Deli günlerim zordu. Aşık oldum çok fena, sonrasında delirdim. Deli gibi aşık oldum"  dedi besbelli alışılagelmiş bir espriyi yineleyerek.

Ben  bir cinayet vakası çözermişcesine ciddiyetle   başımı hiç kaldırmadan yemeğimi yiyordum. Elba da ne diyeceğini ya da ne tavır alması gerektiğini  bilemeyerek duraladı. Neden sonra "okulu bitirdiğine sevindim" dedi.

Garson uzaklaştı.

Tekrar geldiğine mahcup: "Bir çay ikram etmeme izin vermiyorlar..ne cimri yer." 

Elba dostane " ne önemi var canım...aldık içtik sayarız biz sen sıkıntı etme" dedi.

Çiğnemeden yuttuğum son lokmayı da hallettikten sonra "hadi kalkalım " dedim.

Bir süre bahşiş bıraksak mı ayıp olur bırakmasak mı ayıp olur ikilemi yaşadık. Bırakmaya karar verdik.

Garson yanımıza geldi.

"Teşekkür ederim" dedi. "Beni delirip herkesin işaret ettiği ,konuştuğu günlerimden değil de akıllı ama silik günlerimden değer verip hatırladığın için teşekkür ederim."

Elba, anne gülümsemesi ile baktı yüzüne. "Kendine iyi bak, görüştüğümüze sevindim" dedi.

Haritada gördüğüm ama sokaklarını bilmediğim bir şehirde dolamak gibiydi  . Çıkmaz sokakları, saklı bahçeleri, uçurumları ve mevsimleri olan sokaklarla dolu bir şehir.

13 yorum:

  1. Yazını görünce içine hemen atladım... Biliyordum çünkü ruhumdan bir köşeyi yakalayıp silkeceğini...

    "Beni delirip herkesin işaret ettiği ,konuştuğu günlerimden değil de akıllı ama silik günlerimden değer verip hatırladığın için teşekkür ederim."

    Tam 3 defa okudum aynı cümleyi... Anlamadığımdan değil, içime sindiremeyip sindirmeye çalışmaktan ötürü... Ne hayatlar, ne duygular var içten içten akan... Bu cümleyi ortaya koyabilmek için içinde çokça yüzmek gerekiyor sanırım...

    Öperim maim seni ♥

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Şebnem'im Bi Denem;

      Neyi becerip anlayamıyorum da hep benim önüme çıkıyor bunlar bilemez oldum. O cümleyi kurabilen yüreğin, ELba restaurantın o köşesinde oturmayı seçmese yanımdan geçip gideceğini ve benim ona başımı kaldırıp yüzüne bakacak kadar bile aldrımayacağımı düşünüyorum da..Bazen aklım karman çorman oluyor.

      Öpüyorum güzel yüreğinden ben de seni ♥♥

      Sil
  2. ne kadar farklı hayatlar var...
    deliliğini kabul etmeyenlerden korkmalı :)
    çok güzeldi :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bahar,

      Beğendiğine çok sevindim . Deliyim diyemeden bi yerleri yönetip kendini Atatürk sananlar az değil bu memlekette. Garson'u bağrımıza basmalıyız aslında :-)

      Sevgiler

      Sil
  3. Milyarlarca ruh, milyarlarca hikâye... Bu dünya bu yükün altında yine iyi duruyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. N.Narda,

      Hepsi akıp gidiyor kimi hiç görülmeden kimi hiç duyulmadan. Doğru diyorsun, bu dünya bu yükün altında yine iyi duruyor.

      Sevgiler

      Sil
  4. Ne kadarı elimizde hayata yön verebilmenin ? Bilemiyor insan.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tülin,

      Benim bir personelim var, evvelki yazılarımda anlatmıştım onu :şizofren. Bana diyor ki "Müdürüm..herkes yaşadığını kendi seçere biliyorum. Acaba deli olmayı seçerken aklımdan ne geçiyordu..neyi hedeflemiştim kendi imtihanımda"

      Sırlar sözlerde saklı, çok hızlı giderken yol kenarındaki güzellikleri göremeyen araçlar gibiyiz bazen.

      Sevgiler

      Sil
  5. Evet, işte tam da bu hikâyelerini çok seviyorum . Zenginleştiren ayrıntıları, yüreğe dokunan sıcaklıklarıyla çok çok yaz :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Handan'ım;

      Gerçek hayat öykülerini okumayı seviyorum dediğin için yazdım bu postu. Beni yeniden "yazacam üleyn" galeyanına getirdiğin için müteşekkrim.

      Sevgiler

      Sil
  6. ne kadar ilginç bir karşılaşma ve sohbet :)

    YanıtlaSil
  7. İnsanları yargılayıp, suçlayanlar mı deli yoksa; kimseyi önemsemeyip kendi bildiklerinden şaşmayan deliler mi deli pek ayırdımına varamıyorum Kadriye:)

    YanıtlaSil
  8. heey feriha hanım yeni bölümü yazdım daa sevmiştin seen yanii zamanın olursa okursun belkilims :)

    YanıtlaSil