Gözlerimi dikmiş gökyüzüne bakıyorum ve ne yazsam diyorum.
80'ler dizisine sardım bu ara onu m u yazsam ...içinde artık görmediğim abim var da ondan sardım ah ah. Ölüsü olan bir gün delisi olan her gün ağlarmış. Bizimki de deli olmalı ki ailesine sırtını döndü gitti. İnsanın hayatta başka neyi var ?Annesini babasın kardeşini terk edenin yalnızlığına acımaktan başka ne gelir elimden?O'nu mu yazsam?
Cahit Sıtkı'dan bir şiir gelip takılmış dilime mır mır onu mırıldanıyorum fonda Erik Satie (tık) çalarken :
Yaşım ilerledikçe daha çok anlıyorumNe büyük nimet olduğunu ah ey güzel günBoş yere üzülmekte mana yok anlıyorumKadrini bilmek lazım artık her açan gülünŞükretmek türküsüne daldaki her bülbülünYanmak da olsa artık aşk ile yaşıyorum.
Manzarama bakıyorum alışmış gözlerin yavanlığından kurtulmaya çalışarak.
Sevdiğim odam, sevdiğim işim, sevdiğim insanları barındıran bilgisayar ekranı, sevdiğim mevsim, sevdiğim yağmur kokusu var o manzarada. Ve bir de mai'ye olan özlemim. Her mevsim kendini değiştiren dostum ağaç da görünüyor. Şanslı mıyım neyim ben?
Yaşım ilerledikçe daha çok anlıyorumNe büyük nimet olduğunu ah ey güzel günBoş yere üzülmekte mana yok anlıyorum