Kimleri affetmedim ki diye düşündüm sabah işe yürürken.
Selin Ankara'ya gidiyor , 20'li yaşların tüm saçmalıkları ile mutlu ve o mutlu olduğu için ben çok mutlu.
Nehir..aman Allah çocuk üniversitenin ilk senesini bitirdi kaşım gözüm derken her şeye rağmen. Eğitim olmasın diye uğraşan değerli yöneticilere rağmen eğittiğimiz çocuklarımız...
Selin'i yolcu etmeye tren istasyonuna gittim ve oradan da işe yürüdüm işte , onu anlatıyordum.
Senin eşine ben daha uygunum, ben onu daha mutlu ederim diyeni affetmmişim ( Allah günah yazmıyo ben ne diyeyim dedim sanırım bi şekilde )
Dostluğa ihanet edeni, vefasızlığın kitabını yazanı affetmişim.
Gezi nedeniyle işten çıkartıldığımda, onca emek verdiğim onca seneyi paylaştığım insanlar sırtını döndü ya korkudan...2 kişi hariçtir. Kendimi zorlaya zorlaya onları da affettim ama o iki kişiyi başıma taç ettim o ayrı mesele.
Kaza geçirip yatalak olduğumda evime gelen ve neyim var neyim yoksa çalıp giden " canımın yarısı" şahsı da affetim. Komiktir ben onu affettiğim için bana kızgın, o benle konuşmuyorİftira atanı, yarı yolda bırakanı da affettim.
Annesinin yüksek makamını kullanıp, sadece bana duyduğu kıskançlıktan dolayı kızımın bursunu kestirip okuldan ayrılmasına neden olanı da affettim.
Liste uzar gider.
Kimi ya da neyi affedemez insan? Sınır ne bu konuda?
Hiç bilmiyorum.
Ama onu affedemiyorum. Affedeceğimi de sanmıyorum.
İnsan kardeşini bırakıp gider mi?
tıklayın fotoğrafa, çalsın bizim şarkımız |
Yok o kadar affedici değilim Allah affetsin ama ben bazılarını hiç affetmiyeceğim. Hülya
YanıtlaSilSenin affetmen zor Hülya...anlıyorum ben seni...üzgünüm
SilAffetmek insana özgüdür diye düşünenlerdenim. Ama sınırları belirlemek lâzım elbette. Kötü niyetliler, kasıtlı davrananlar, nedensizce öfke, kin kusanlar, can acıtmayı adet haline getirenler, dost gibi görünüp iki yüzlü davrananlar... Bu liste uzayıp gider. Onlarla mesafeyi ayarlayamazsak kurbanlar arasına girmek işten bile değil.
YanıtlaSilŞarkı çok güzeldi, teşekkürler. Klâsikler hiç eskimiyor.
Selin'e sevgiyle.
Makbule ,
SilBlog dünyasında şimdi yazmayan ama yazdığı dönem sıkça etkileşimde bulunduğumuz bir(sizler gibi) değerli hanım vardı. Bana sen kendini affetmeyi öğrenmek zorundasın demişti. Kırgınlıkları kızgınlıkları biriktirip üstüne bir de kendini affedememek. Şapkamı koydum önüme, kendi adıma ,kendimi ve yukarda saydığım kişileri affetmeyi denedim. Basamak basamak, sabır ile. Her birinde ayrı hafifledi yüküm. Ben onları kendi adıma affettim. Ama onca kötülüğün bir cezası varsa ilahi adalet tecelli edecektir , tüm kalbimle inanıyorum. Okuyan çocuğun bursunu kestireni ben bıraktım ama Allah bırakmaz ki...
Hani hak verdim söylediğine :) onu anlatmaya çalıştım şimdi
Sevgiler
Affetmek zor bir şey gerçekten. Ama pozitif psikoloji alanında yapılan çalışmalar affetmenin ruh haline iyi geldiğini gösteriyor.
YanıtlaSilArif,
SilEn zoru kendimi affetmekti ve her affettiğim ile yüküm azaldı ben yükseldim. Doğru söylüyorlar. Gerçi bazılarında dilinin söylediğini kalbine indirmek zor oluyor ama zamanla onu da aşıyorsun.
Sevgiler
Affetmek kolay değil, affettiklerimiz gerçekte çokda kırılmadıklarımız, kötülük yapanı niye affedelim ki.
YanıtlaSil*mehtap
SilMehtap,
SilDerin mevzu. Affettiğinde sen kazanıyorsun, affetmediğinde öfke ve kötülük cebinde gezen oluyor. Dersini alıp affetmek senin için iyi olan. Böyle inandım ben, zor oldu ama önce kendimi sonra onları affettim. Ayağımda bir sürü kum torbası varmış..hepsinden kurtuldum. Bir düşün bunu derim.
Sevgiler
Huzurlu olmak için affetmek; affetmek de değil belki tam adı; bıraktıkları kötülüğü ve zehri unutmak çok önemli. Geçmişi geçmişte bırakmak, gidenlere hoşça kal diyebilmek...Belki de insan olmak böyle bir şey. Keşke hep başarabilsek bunu.
YanıtlaSilEvde Yazar,
SilNe çok zamanımı aldı bunu yapabilmek ama yazının en sonunda bahsettiğim canım abim hariç hepsini zehirleri ile birlikte affettim. Bir yerden sonra üzülüyorsun bile bunları yapacak kadar düşmüş olduklarına. Ermiş değiliz elbette ama ardında bırakıp anlayabilmek çok başka yere taşıyor seni.
Bir gün belki kızdıklarımı affettiğim kadar kolay affederim kıranları..
Sevgiler
Affetmek kendimiz için yapılan bir eylemmiş uzmanlar öyle diyor ama yapabilmek gerçektren zor:(( dilim söylese de kalbim inanmıyor maalesef
YanıtlaSilLerzan
Lerzan,
SilAz evvel yukarıda Makbule'ye de anlattım. Burada başladı aslında bu affetme meselesi.Blog dünyasında şimdi yazmayan ama yazdığı dönem sıkça etkileşimde bulunduğumuz bir(sizler gibi) değerli hanım vardı. Bana sen kendini affetmeyi öğrenmek zorundasın demişti. Kırgınlıkları kızgınlıkları biriktirip üstüne bir de kendini affedememek. Şapkamı koydum önüme, kendi adıma ,kendimi ve yukarda saydığım kişileri affetmeyi denedim...ben hafifledikçe ben yükseldim. Farklı bir yolculuk.
Sevgiler
En sevilenler en çok acıtıyorlar.
YanıtlaSilHandan,
SilEn zoru o işte...affedemediğim.
Sevgiler
Oy oy oy.... Bu kadar da insanla sınanır mı insan?!.... Affetmek çok zor benim için, hele de bahsettiklerin... Ama affedince insanın yükünün azalacağına da inanırım. Daha doğrusu olanı kabul etmek ve önüne bakmak... çok zor olanı başarmışsın. Saydıklarının bir tanesi bile beni delirtirdi belki!... Kardeşlerimle aramızın açilmasi da korktuğum bir şeydir... Inşallah düzelir sizinki:(
YanıtlaSilN.Narda,
SilAlamamışım dersimi ki tekrarladı durdu hayat. Hamdım piştim diyenlerden olamadım bi türlü :-) Hepsi canımı yaktı, affetmek asla kolay değildi , en çok kendimi affetmekte zorlandım ama da abim...o yangın sönmüyor ne yazık ki.
Sağol paylaştığın için ..sevgiler
Kaybınız için çok üzgünüm :( Gidenin ardından yas tutabilmek de zor mesele... Acınla yüzleşmek, hüznün içiinden geçebilmek; yokluğuna duyduğun öfkeyi, eksikliği kabul edebilmek ne zor... Ama zamanla anlıyor insan, gidenler aslında tam manasıyla gitmiş de olmuyor. Anılarınız, birlikte yapılan etkinlikler, dinlenen şarkılar izlenen filmler, birlikte gülünen anlar hep sizinle kalıyor. Ve siz kendinizi o yoklukta yeniden dönüştürüyorsunuz. "Çünkü ayrılık da sevdaya dahil, çünkü ayrılanlar hala sevgili..."
YanıtlaSilAnnabell,
SilSevda ayrılığa dahil değil gibi geliyor bana artık. Sağol güzel sözlerin için...sevgiler
hepsini iyi etmişsin affetmekle :) ama sonu duyguluydu pıfff.
YanıtlaSilDeep,
SilSonuncu müebbet :)
Sevgiler
önceleri affetmem diyordum... baktım affetmediklerim bende bir yüke dönüşmeye başladı hepsini affettim... ilahi adalet tecelli buluyor.. kayıplar mı? onların yokluğuna alışmak çok zor.... sabırlar dilerim...
YanıtlaSilmaviye iz süren'im,
SilYüklerden kurtuldum hakikatten ağırdı taşımak. Ve ilahi adalet tecelli ediyor bunu pek çok kez gördüm, gördüklerim görmesem de adalet var diye inanmama neden oldu. Sağol sen de duygularını paylaştın, sevgiler
Affetmek iyidir, insana huzur da verir.. Sıkıntıya düşmektense huzurlu olmak gayedir, herhalde..😊
YanıtlaSil