Bil

İlk gördüğüm intihar girişi değildi aslında. Yazlıktaydık,

eşimle denize giriyor eşimin kuzeni ile her zamanki tadına doyamadığım sohbetlerimizden birini ediyor ve akşam bir çuval kabak alıp bir kazan çay eşliğinde alıp balkon sefası yapmayı planlıyorduk.

Sonra toplanan kalabalığı ve çatıda ayaklarını sarkıtmış o kızı gördük.

Telaşla oraya seyrettik.

Küçük çapta bir travma yaşadım. İnsanlar ağlamaktan yüzünün sırılsıklam olduğunu gördüğüm o genç kıza "atla, atla" diye tezahurat yapıyorlardı. Şaka mı diye baktım. Dalga geçiyor eğleniyorlardı. Canım acıdı.Nefret ettim bundan.

Sonra bir adam yanındakine "Atlamaya niyeti  olan atlar..bu tür hareketler "beni kurtarın" demektir aslında" dedi. 

Akşam eve söylenenden geç geldiği için babasından tokat yiyen kız ikna edildi ve damdan indirildi. Kalabalıktan , atlamadığı için yuhalayanlar oldu. İçimde böylesine evrimi yarım kalmış öküzlerle yaşamaya duyduğum isyan, eşimin elimden tutmasıyla  gerisingeri döndüm.

Şu son günlerde metroya atlayan kadın , yola atlayan insanların haberleri üstüste geldiğinde yüreklerinde umut tükenmiş o insanların suskun çaresizlikleri ile yaşadıkları beni kahrediyor.

Ne olmuş ki hiç birini tanımıyorsam.

Hepsi sizsiniz, hepsi benim o insanların aslında. "Atlarım ha" demeden son verenler..umutları, sevgileri,yaşamları çalınanlar. Güldüğüm zaman da canım yanıyor aslında. Hayat akıp gidiyor. Bir keser var bir de sapı..dönüyor ha dönüyor.

Sabır

Şu bulutları sayarak geçirdiğim iki sene düşündüm durdum.Bana yapılan kötülükler ve yapanlar belliydi,hay Allah hepsini kahretsindi ama mutlaka  benim de kusurum olmalıydı. Kendimi eleştirmek ve objektif bir inceleme yapmak için uzun,çok uzun günlere ve gecelere sahiptim. İşsizlik prangalı özgürlük.Aldığınız her nefes sonrakinin endişesini taşıyor ve zaman hiç olmadığı kadar uzun yani.

Hoşgörü ve sabrımın az olduğunu fark ettim.

İnsanlar ve hatalar konusunda suskun olduğum zamanlar çok olsa da bu suskunluk hoşgörüden çok iş hayatının getirdiği profesyonel yaklaşımdan kaynaklanıyordu.

Bir hata gördüğümde ,tamamen "doğru olanı yapmak ve adaletli olmak" odaklı olsa da mutlaka müdahale ediyordum.

Oysa adaletin olmadığı yerde adaletli olmak zayıfı ezmekten başka bir şey değil.

Bunu sonra öğrendim.

Pişmanım...

Yeni bir işe ve yeni bir hayata başladığım o günden beri , kendime verdiğim sözü tutuyorum ve başımı eğip susmayı,müdahil olmadan kabullenmeyi deniyorum.

Sabır..hoş geldin hayatıma

Lakin zorrr.

.

****

Dolmuş beklerken beni görmezden gelip önüme geçenin koluna yapışacaktım..tuttum kendimi.

Son bir kişilik yer vardı, bindi gitti

Çok takdir ettim kendimi çok.

Sabırlı olmak konusunda kocaman bir adım atmıştım

Hoşgörü henüz ziyaretime gelmiş sayılmazdı

Adama değil ama kendime geri zekalı dedim durdum akşam boyunca.

Dün akşam tiyatroda yanımdaki adam ancak bir su aygırının çıkartabileceği şapırtı ile sakız çiğnedi durdu.

Sesimi çıkartmadım."P" sırasında idim zaten,bazen sahneyi bile duymadım.

Mağazada soru sorduğum görevli beni öyle bir  tersledi ki gel ebenin fotoğrafını gösterecem diye nara atmak üzereyken zor tuttum kendimi.

Ona baktım ve arkamı dönüp gittim.

Metrodaki adam sünnet çocuğu gibi bacağını açıp oturduğunda damarlarımda kan yerine petrol taşıyormuşum ve biri  kibriti çakmış gibi bir öfke sardı benliğimi.500 kilo olmasam bacak bacak üstüne atıp durumu kurtarmayı denerdim ama fizik kanunlarına göre bu mümkün değil.Adamı aleme ibret olsun diye orta yerde yolmaktan son anda vazgeçtim.Valiz misali koca çantamı ikimizin kalçalarının ortasına koyup ineceğim durağa kadar söylenmesini "zevk almamaya çalışarak" dinledim.Nefsimi terbiye ediyorum tamam da ermiş kıvamında değil yani.

İş yerimde olagelen hatalara da  kızmıyorum o kadar artık . İnsan olmalarının sıcak tutuşunu seviyorum. Bu, geri kalan her şeyden baskın benim için.Hata dediğim daha dağ deviren göl kurutan olmadı.O kadarından da Allah sakınsın hepimizi.

Denemelerim sonucu anladım ki ben bir katır,yok içimde sabır mabır.

Yine de deniyorum...daha iyi 

bir insan olmak için yol uzun,şimdilik insan olmayı becersem o yetecek bana.