Mine Söğüt - Deli Kadın Hikayeleri

Je ne veux pas travailler

Je ne veux pas déjeuner

Je veux seulement oublier

Çalışmak istemiyorum

Kahvaltı da etmek istemiyorum

Sadece unutmak istiyorum

Mine Söğüt'ün "Deli Kadın Hikayeleri"nde bununla başladım kitabın içine girmeye. Alıntılarımın baş köşesine oturttum şarkının sözlerini. Garip bir dili varmış Mine Söğüt'ün, kapılırsanız sizi alıp giden,  inanmayı-dinlemeyi size bırakmayan. Kitabı resimleyen her kimse bir ara deli olmalı. O resimler öyle yetenekle filan çizilir resimler değildi.

Her öyküde deli edilen kadınlar vardı. Her deli olanda kendinizden azıcık da olsa bişi buluyor olmanız da ürkütücüydü. Delirmesin de ne yapsındı kadınlar : onlar anneydi, onlar insandı;onlar sevmeyi bilen ve bu yüzden çok incinendi.

-Peki en son kiminle konuştuğunuzu bilebilir misiniz?

-Bir erkekle

-Ne konuşmuşlar?

-Şiirden bahsetmişler.

-Sadece geceleri sokağa çıkıyormuş diyorlar. Anlayabildiniz mi neden?evin bulunduğu yer geceleri hiç tekin değilken...

Onun için asıl tekin olmayan gündüzler. Çıplak gözle görünebileceği haller.

-Çirkin ya da sakat mıymış? Görünmesini istemediği bir hali mi varmış?

-Hayır, sadece üzgünmüş...çok üzgün.

Kitaptan epitopu alıp kaydettiğim3 yer var biri de bu. 

Anladım çünkü ben onu.

Anlamayanı tanıdım, anlatanı sevdim, yaşayanı da anladım.

Kitaptan son kaydettiğim cümle şu:

"Adalet herkesin paylaştığı bir sorumluluktur"

Bu,ilmi bilimi eğitimi neşeyle yok edip adaletin terazisini bozanlara olduğu kadar buna sessiz kalan herkese gelsin.

Geçmedi kızgınlığım.

Mine Söğüt, mutlaka bir kitabını daha okuyacağım  ama araya başka kitaplar sokumam gereken bir yazar. Onu sevdim, çok sevdim. İnandığım bir dostumu dinler gibi okudum.

Yazının başında alıntısını yaptığım şarkıyı da merak edip dinledim. Kitaba da yazara da bana da yaraşır :-)))

Je ne veux pas travailler 
Çalışmak istemiyorum

Je ne veux pas déjeuner 
Kahvaltı da etmek istemiyorum

Je veux seulement oublier 
Sadece unutmak

Et puis je fume 
Ve üstüne bir sigara tüttürmek istiyorum
Déjà j’ai connu le parfum de l’amour 
Aşk parfümünü tanımıştım bir ara

Un millions de roses 
Milyonlarca gül bir araya gelse

N’embaumeraient pas autant 
Bu kadar kokamazdı herhalde

Maintenant une seule fleur Dans mes entourages 
Şimdi etrafımdaki tek bir çiçek bile

Me rend malade 
Beni hasta ediyor…
Je ne suis pas fière de ça 
İnancım yok sana

Vie qui veut me tuer 
Beni öldürmek isteyen hayat

C’est magnifique 
Muhteşemdir

Etre sympathique 
Sempatik olmak

Mais je ne le connais jamais 
Ben hiç olamadım.