Hayatımda en çok ne zaman ağladım diye düşündüm bugün.
O kadar nadir ağlarım ki, sıralamayı yapmak çok zor olmamalı diye de düşündüm.
Had safhada içine kapanık bir çocuk olan ben, beni fark eden ve sohbet eden sosyal bilgiler öğretmenimin tayini Trabzon'dan Gaziantep'e çıktığında okuldan eve kadar ağlamıştım içim yana yana. O kadar ağlıyordum ki yolu görmekte zorlanıyordum. Ortaokul 1. sınıf. Eskinin 6. sınıfı. Okula erken başlayıp bir de sınıf atladığım göz önüne alınırsa yaş 10-11. (16 yaşımda üniversiteye başladığım doğrudur). Adını değil ama yüzünü hatırlarım. Hocam, o yaşlarda genç kız saçmalıklarından birine mi kapıldım da bu kadar ağlıyorum diye endişelenirken ben ailem dışında sohbet edebildiğim tek insanı kaybetmenin derin acısıyla kavruluyordum. Yalnızlık geri dönmüştü.
Hacıannemden bahsetmiştim daha evvel (Hacıannem yazısı için lütfen tık) Sonraki yangın ağlayışım onadır. Unutamadım sevgisini, o gidince çürük dişin içindeki oyuk gibi hayat dıştan parlak ama içten ,ağrısız yeri doldurulmamış bir kara hüzünle kaldı bana. Nurlar içinde yatsın .. Yalnızlık, kucağına yatıp "rüyamda ne gördüm biliyo musun" dediğimde başımı okşayan o kemikli ,beyaz,güzel elin taşıdığı şefkat yerini suskun yalnızlığa bırakıp gitti.
Abim bütün aileyi ardında bırakıp bütün haksız öfkesi ve bencilliğiyle gittiğinde hiç ağlamadım. O başka ayrılıktı. Kalan mıydı terk eden , giden miydi ...bilmiyorum.
Ay ben o kadar çok ağlarım ki asla sıralayamam
YanıtlaSilSevKoz,
SilGözyaşları ruhu yıkar der eskiler..ağlayabilmek ne güzel
Sevgiler
ahh ne içten bir yazı olmuş, yazdıklarınızı hissettim resmen.
YanıtlaSilESRA KAFKASLI,
SilPaylaşabilmek beni mutlu etti..teşekkürler ve sevgiler
of of yaa ne yazıydı ama ağlamak da güzeldir yaa.
YanıtlaSilDeep,,
SilGüzeldir elbette güzeldir ama ben yitirdim belki de . 16 yaşımda üniversiteye başlayınca hayat çok melodik gitmiyor sanırım.
Sevgiler
Allah rahmet eylesin. Birini kaybetmek de sevdiğinin uzaklara gitmesi de zordur. Samimi bir yazı olmuş, bizimle paylaştığınız için teşekkürler.
YanıtlaSilBen çok ağlayanlardanım. Sinirden ağladığım da çok olur. Haberde birinin birine iyilik yaptığını görsem ona bile duygulanıyorum. Tabii gözlerim dolarsa kimseyle göz teması kurmak istemiyorum. Bazen de ağlamak rahatlatıcı aslında.
Kaybolan kuşuma da çok ağlamıştım. Onu o kadar seviyordum ki anlatamam. Çok yakın arkadaşımı kaybetmiş gibi hissettim. Kuşu bulamadığım için onun bana kırgın ve kızgın olduğunu bile düşündüm uzun süre.
duygu emanet,
SilNe sıcak ne tatlı bir kalbin var.. kızınca ağlayan insanlar güvenilir insanlarmış. Kuşun da kalbini biliyordur senin..hep böyle güzel ,nahif ve sıcak kalasın dilerim
Sevgiler
Kaybettiklerinize Allah rahmet eylesin..🙏 Ağlamak üzerine bir yazı olmuş,deep "ağlamak da güzeldir" demiş, haklı mı acaba? :(
YanıtlaSilErtuğrul Yıldırım,
SilAğlayan emojilerle idare eder oldum :-) N'apacam ben de bilmiyorum.
Sevgiler
Ağlamak iyidir aslında ama şimdi farkettim ben bayadır ağlamıyorum. Neyse Allah ağlatmasın diyelim. Takipteyim sizi.
YanıtlaSilgizlipencere06,
SilGözyaşları ruhu yıkarmış, gereğinde ağlayabilmek iyi bişi. Sevinten ağlayalım inşallah. Ben de takibe alıyorum şimdi ..teşekkürler ve sevgiler
Sen hiç ağlama maim, hep gül...
YanıtlaSilŞebnem'im,
SilŞefkat tanrıçası ilan edeceğim seni bir gün :-) Hep gülelim, güleceğimiz günler yakın inşallah
Sevgiler
Buruk hissettiğim bir yazı olmuş. Garip hissettim. Teşekkürler...
YanıtlaSilİlkay ,
YanıtlaSilÖfkelenince ağlayabiliyorum şimdi. ..o kadar kontrol altına almışım ki dyguları,ağlayabilmek gibi büyük bir yenilenmeyi yitirmişim sanırım.
Sevgiler
EsTen,
YanıtlaSilHüzün bir yerlerde saklı bekliyormuş demek ki...sevgiler