AĞAÇ EV SOHBETLERİ 81

"Ağaç Ev Sohbetleri " beni de sardı  demiştim. Bu hafta da keyifle katıldım tabii kiii...

Bu hafta Gülten Çapkın ve yeğenleri  (https://gultencapkin.blogspot.com/2021/03/agac-ev-sohbetlerinde-bu-hafta-konuyu.html) belirlemiş konuyu :  Eğer hayvanlarla konuşabilme yeteneğiniz olsa hangi hayvanla konuşurdunuz? Hangi hayvanı kendinize yakın buluyorsunuz ve neler sorardınız?

Kedimiz olalı kedi videoları (eğlenceli kedi videolarına şahane bir örnek için tık lütfen ) izleyeli  "neyin kafasındasın sen" sorusunu sormayı nasıl da çok istiyorum. Direkt önce onlarla konuşup bunu sormayı, ve bizim gözümüzden şapşik görünen kedilerin gözünden bizim nasıl göründüğümüzü bilmeyi isterdim.

Sonra vahşi atlarla konuşmak isterdim. Rüzgarla yarışmanın nasıl bir duygu olduğunu sorardım. Cevabını her gün dinleyebileceğim bir soru olurdu. Onlara Murathan Mungan'ın o harikulade şiirinde kendilerinden bahsedildiğini ve beni derin bir hüzne boğduklarını bilip bilmediklerini de sorardım:

"vahşi siyah atlardık
kentin ışıklı çöllerinde kendi izini arayan
deri ceketlerimize sığdıramadığımız düşlerimiz kadar
asık ve düşmandık
dünya acıtırdı bizi. her şey kanatır, her şey yaralardı
sevişmek çekip çıkarmazdı bizi derinliğimizden
öfkemizi dindirmezdi hiçbir şey
geceleri uyuyamayan çocuklardık,
otobüs garlarında uzun maceralara umar
apansız yolculuklara çıkardık"

Sonra dağ kartalı (ennnnnn sevdiğim) ile konuşurdum. Seçilmiş yalnızlığın sıkıcı yanı var mı ve göklerde özgürce süzülmek, herkese ve her şeye o kadar yukardan bakıp yine de detayları görmek nasıl bir güzel duygu bana da anlatsana derdim.

Aslanlarla da konuşmak isterdim . Bir günde elli kere niye çiftleşiyorsunuz siz manyak mısınız başka işiniz yok mu derdim mesela.  Memleket meselelerine sarın onları konuşun..dimi ya? Nasihat verirdim onlara.

Kendime yakın bulduğum hayvan yok, bir çoğundan bir takın şeyleri kendime yakın buluyorum ama öyle "şuna da bayılırım" dediğim yok. Oysa ne gariptir, daha erken yıllarımda kendime yakın bulduğum ve bayılıbayılıverdiğim bir çok hayvan vardı. 

Zaman ne çok şeyi alıp götürüyor bizden...Nasıl da değişiveriyor önceliklerimiz ve sevdiklerimiz ve onayladıklarımız ve vazgeçemediklerimiz.

Minnacık soru ama şaşırttı beni :-)

Renkleri Yitik Alaca

Bir kedi gördüm sabah işe gelirken, turuncu alacabulacalıydı.

Başını kaldırıp bana baktı, gülümseyerek ona baktım.

Ölüyordu..o an fark ettim.

Çok zayıftı, bacak eklemlerinden kemikleri deriyi delip dışarı fırlamıştı.

Küçük bir çığlık atıp kalakaldım, yürüyemedim.

Ölmek üzere olan bir kedi ile gözgöze gelmemeye çalışın.

Kalbiniz, ruhunuz üşüyor,donuyor,kaskatı kesiliyor

. 

En azından o gün bütün gün kendinize gelemiyorsunuz.

Yarına etkisi olacağı muhakkak...ama nasıl olur, bilmiyorsunuz.

Özne

Bazen kendime "ne yapıyorum ben " diye sormuyorum değil
Çılgın saçmalıklar ülkesinin baş kahramanıyım adeta
Hayatımı anlatan binlerce tümce içerisinde bırakın özne olmayı, sıfat olmaktan bile yoksun bir  varlık..ben.

Bekir Coşkun'un dünkü muhteşem köşe yazısı gibiyim.
Altı astarı tek kelime varlığım, ama içi dopdolu.

Siyasetten dem vurmayacağım.
Eminim Müjde benim yerime de boll bol yapmıştır bunu :-)

İKSV film festivaline bol bol  katıldım, kimini sevdim kiminde aman Allah oldum , hatta birini unutmak istiyorum.
Bol bol tiyatroya gittim.
Bol bol yürüdüm.
Bol bol resim çektim.

Mart flörtözleri

Seçimde görev aldım.
HAYIR dedim dağa taşa göğe yere..memleketin geri kalan çoğunluk kesimi gibi yani. Hani en az %60'ımızım dediğince gür bir sesle.

Kızdım çok kızdım.
Sabahına toparlandım.
Vazgeçmedim, hazırım.

Bir de kedi aldık.
Evdekiler 3 ben 1..demokratik bir seçim de olsa yenilmek zoruma gitti.

Şimdi 14 Şubat doğumlu bir Tesla (okul çağındaki çocuk isim koyarsa böyle olur) ile hayat devam ediyor kaldığı yerden.

Hala baharlara inancım solmadı, hala Atatürk'ün izinde bir Cumhuriyet çocuğuyum.