Müjde'ye Mektup

Müjde(tık) nazik bir şekide beni dürtüp  "neredesin sennnn" demiş geçenlerde sevgi ile. Ne zamandır bloğumu ve blog dünyasını  özlüyor ama onca bilgi dolu tümceye rağmen bugüne ait saçma sapan  kıvrımlarda düzlüğün asaletini unutup kendimi yitiriyordum. Yani zaman bana hükmetmişti ama ben hükmü yitirmiştim.

Müjde (tık) muhteşem bir dürtüş ile  iki satır yazmazsam öleceğimi hatırlattı bana.

Minnettarım efenim.

Neredeydim ben?

İş hayatımın manasız çöllerinde vaha yaratma peşinde telef olmaktaydım. Konu üretmek olunca ve siz  devlet daairesinde çalışıyorsanız, okyanusu yüzerek geçmeye azmetmiş ama ayağına onlarca safra bağlanmış bir yüzücüsünüz demektir. Okyanusu yüzerek geçmeye çalışıyordum.

İnsan  ile uğraşıyordum. İnsan bahar insan kış. İnsan vefa insan cefa. Körolası nankörlük ve cehalet konusunda veremediğim sınavlarımı vermeye, evvel hatalarımdan muaf olup bir daha bu sorunlarla uğraşmamak için sorunlar içerisinde kendimi izlemeye dalmıştım.

Daha dündü test çubuğunda iki  çizgiye şaşkınlığım. Biri üniversite çağında biri lise ikiye geçmiş iki çocuk annesi olarak sabahın beşinde fasulye ayıklayıp  çamaşır asıyor, sonra kitap okumaktan kopmamak için çabalıyor , sonra ikisinin okulu-geleceği için koşturup duruyordum.

Müjde'cim Ekrem İmamoğlu ileydim. Onla yedim yemeklerimi, ona ettim dualarımı,onu izledim bulduğum her kanalda, ona dua ettim çocuklarıma eder gibi.

Kırılan kalbimin parçalarını yamrı yumru da olsa yapıştırma peşindeydim. Ardıma dönüp bakmamak adına bugün halledeyim dedim insanların bile bile yaptıkları kötülüklerin izlerini silme işini.

Yarınlarla ilgili hazırlıklar yaptım. Yordu ama değdi Müjde.

Yoktum yani ama var olmak içindi.

Dürüst müyüz? Mim :-I

Mim'i bir Ertuğrul'da bir Çağla'da gördüm. Onlar kadar nazik ve sevecen olmam mümkün değil ama olsun dur yapacam bu mimi dedim.

Hadi bismillah:

1- Dürüstçe fikirlerinizi söyleyecek yapıya sahip misiniz? Bu mecrada da öyle miydiniz? Kırılmasın diye geçiştirdiğiniz yorumlar oldu mu? Bazı yorumlar vardır, karakterlerimizden tüyolar verirler. Ben bunlara çok dikkat ederim. 

Yok yok..dürüst mürüst değilim ben burada. Aslında tam ayrımı zor: ya normalde kibar ve yumuşak yapılı biriyim hayat gardımı almaya itti beni ve içimdeki Recep İvedik pörtledi, ya aslında nobran ve kırıcı biriyim burada herkes çok nazik ve tatlı elimde olmadan uyum sağlıyorum bilemedim. Kırılmasın diye geçiştirdiğim yorum hiç olmadı, dşünen beyinlerden çıkan kelimelerle dolu bu mecra ve zevk alıyorum her kelimeyi okumaktan. Yorumlar, bana tutulan objektif bir ayna gibi kıymetli. Hem kendimi hem yazanı görüyorum; bu da az bişi değil




2- Blog tutmaktan sıkıldığınız oluyor mu? Zaman zaman çekilmeler hissediyor ve üzülüyorum. Hani, sevdiğin komşundan uzak kalmışsın gibi… Aynı coşkuyu yakalayamadığımız zamanlar da oluyor. O zaman açıkçası eski hareketliliği özlüyorum. Hele alıştığım bir arkadaşım “şak”diye ilgisini kesince, normal yaşamımdaki kadar üzülüyor, nedenini anlamaya çalışıyorum. Siz sadece soru kısmına odaklanın lütfen…

Blog tutmaktan sıkıldığım olmuyor , tam tersine zaman yaratıp girebiliyorum buraya yani asla istediğim sıklıkta değil. Oysa çok isterdim aklımdan gönlümden geçenleri derleyip paylaşmayı. Bir üst cevapta da dediğim gibi, yazmak zaten güzel ama yorum kısmına bayılıyorum. 

3- Yazdıkça rahatlıyor musunuz? Yani yazmak sizin için bir ihtiyaç mı?

Had safhada duvarlarım yüksek ve inanılmaz asosyalim ben. Yazmazsam ölürüm.Yazmak beni özgür kılıyor. Tek sahiden iletişim  kurduğum , perdesiz dile geldiğim yer satırlar. Blog, olmadı günlük...sesime değil yazıma bakmak lazım sahiden  ben için.

4-Geçiştirmek için yazdığınız oldu mu? Ya da bloğumu ihmal etmeyeyim diye demek daha sıcak bir ifade olur…

Evet oldu, kopmamak için şarkı paylaştığım zamanlar oldu mesela. İşimin yoğunluğu beni  girdap gibi içine çekerken bulutlara kement atmak gibi bir şey bu, önemsememek ya da geçiştirmek değil aslında.

5-Yorumların niteliklerinden memnun musunuz? Yapay olduklarını düşündükleriniz oluyor mu? Burada ferdi bloglarız, hep aynı yere yüklenip, abone gibi sürekli oraya yorum yapmanın altındaki sebep ne olabilir sizce? O kişi; elliye varan yorumlardan memnun olur mu ki?

Yapay olduğunu düşündüklerim oldu evet. Borç ödemeye gelmiş gibi , kalıp bir kaç kelime ve sonrasında bye byee . Yine de en azından iletişimi sürdürmek ve destek vermek için çaba olarak algılıyorum bunu. Bazen de "Mai'm" gibi içimin yağlarını eriten seslenişler oluyor  ..güzel yani çeşit çeşit hepsi :-) Hep aynı yere yorum yapanlara gelince; yazıya ve yazılana bakmak lazım. Yani çoğunluğa hitap etmiştir , bir sinerji oluştumuştur, devamlılığı vardır filan ..çok u nsur olabilir ve eminim o yorumların hepsinden memnun olan bir blog sahibidir.      
                         




6-Bir bloğu nesine göre değerlendirirsiniz? Tema ve blog düzenine mi, yazdıklarına mı? Ya da hepsi mi önemlidir?

Blog düzenine bakmıyorum yok. Yazdıklarına, samimiyetine,içeriğine ve etkileşimine. 

7-Antipatik bulduğunuz bloglar var mı? Buna rağmen onlara da yorum yapar mısınız, eleştirel de olsa? Zira buna da ihtiyacımız var…
Antipatik bulduğum değil de takip etmek gereğini duymadıım, içeriği  - işleyişi çok bana hitap etmeyen bloglar var. Eleştirel yazmadım hiç ama onlara da yorum yazdığım oluyor. Birincisi emek veriyor destek evrmek isterim ikincisi ilgi duymadığım o alanda kendi duvarımı kırıp farklı deneyimlere şans vermek isterim. Misal moda-makyaj.





8-Aramızda olmaktan mutlu musunuz?

Çokkkk..yazmaktan vaz geçtiğim dönemde nerdesin diye sorup sorup geri dönme şevki yaşatan sevgili kedilievintarzı'na hep müteşekkirim. Ya da "sen blog yazsana" diye beni buralara başlatan Gonca'ma.

9-Zaman zaman ters düştüklerimiz oldu. Bunu uzun sürdürür müsünüz? Yani büyük bir sorunmuş gibi mi algılarsınız? 

Ters düştüğüm olmadı ama olsa da uzun süre sorun etmem..konu Atatürk, ulusum,ülkem ve bayrağım değilse tabii.




10-Blog tutmanın sizce yararları nedir?

Birincisi  şahane insanlar ile tanışıyorsun. İkincisi bir sürü  farklı etkileşim ile dünyan zenginleşiyor ki bugünkü zamansızlıktan öldüğümüz dünyada bu büyük lütuf. Üçüncüsü kendini paylaşıyorsun, kendin oluyorsun. Yaşdıklarına getirilen yorumlar bakış açını derinleştiriyor, zenginleştiriyor. Kocaman bir nefes almak gibi           blog tutmak. Geriye  dönüp yazdıklarını okuduğunda şaşırabiliyorsun : bir nevi hafıza oluşuyor. Başkalarının birikimleri ile çoğalıyorsun. Mesela Müjde'nin bloğundaki bir şarkıyı daha evvel dinlememiştim ve o kadar sevdim ki uzun süredir biri beni aradığında çalan müzik o.Burası okyanus ve ben mavidebirnoktaolmayı istediğim için buradayım

Ay fazla mı dürüst oldum ne...iş dünyasının girdabı yine paçamdan çekiştiriyor. Bu kadar zaman ayırmak büyük cesaretti .afferin bana :-P

Okyanus Balığı

-"Ben lezbiyenim"..dedi

-"Ben nişanlıyım" deyiverdim girdiğim şokla şaşkın .

  

  Baktık birbirimizin yüzüne

-"Salak" dedi

-"Evet galiba" dedim tepkimden az utanmış

Gülmekten yerlere yattık..öyle başladı dostluğumuz.

Gençliğin heyecanı ile kendimi Kaf Dağının tepesine layık gördüğüm gerçekte ise paspas olmaya layık olduğum yıllarımdı.Zor-şer bulduğum işte önemli tecrübeler edinme fırsatım olacağına inanıyordum, TRT'de edindiğim birikimleri doğru kullanmayı önemsiyordum filan. Derken, patronun eşinin kuzenini işe aldıklarını ve benimle çalışacağını  öğrendim. "J" iş yerine geldiğinde sıcak davranmaya çalışsa da davranışlarındaki dengesizliğin aslında bildiğimiz panik duygusundan kaynaklandığını anlamam zor olmadı.

Yurt dışında prensesler gibi yetiştirilmiş zengin bir ailenin kızıydı. İdealist yılların, hayattan kopuk yetiştirilmenin etkisi ile bir hamam tellağının oğlu ile ailesinin izni olmadan evlenmiş, yaşadığı sayısız hayal kırıklığı boşanmaya ve ailenin yanına"süklüm püklüm" dönüşe sebep olmuştu. Türkçeyi 12 yaşından sonra şöyle böyle öğrendiği için yarım yamalak biliyordu ve tüm sıkıntısını mavi saçlı bir kızın baş rolünü oynadığı bunalım ötesi bir senaryoda dile getirerek rahatlamaya çalışıyordu.

Şişe dibi gibi kalın gözlüklerinin arkasındaki gözlerin keskin bakışı dudaklarındaki yumuşacık tebessümle bir hayli zıttı.Bana neşeyle uzattığı elini sıkarken , benim de diğerleri gibi yüzeysel inceleme ile geçiştirmemi umduğunu okudum o gözlerde. Biraz tedirgin ama en az onun sahte tatlı gülüşü kadar sahte tatlı bir gülüşle selamladım onu.Salağa yatmamı istiyorsa bana uyardı..hayatımı düzene koymak istiyordum ve patronun eşinin kuzeni ile didişmek en son istediğim şeydi.

Zamanla harfleri kelimelere, kelimeleri cümlelere tamamlayarak anladım ki kucağında bir çocukla baba evine dönmenin, özgürlükler ülkesinden cezalı olarak çıkıp kurallar ülkesinde üstelik bu kez esir olarak yer almanın büyük çılgın sıkıntısını yaşıyordu.Aile kuralları net ortaya koymuş, bundan sonra belirtilen çizgilerin ötesinde bir şey yaşayamayacağını katı bir dille belirtmişti. Oysa o çiçek kızdı...

Her gün gümüşlerin parlatıldığı , yemek servislerinin uşaklarca yapıldığı evden kaçmış çöllerde sevişmenin nasıl olacağını merak ettiğinde sevgilisi ile çöle gidecek kadar çılgın ve özgür bir yaşamı seçmişti. Şimdi ise kanatları kırık, anne olmanın mecburiyetleri ile hapisti.

Aramızdaki 40 kilitli kapılar zamanla açıldı ; biraz mecburiyetten biraz delirmemek için biraz da zamanla güvendiği için anlattı yaşamını bölük pörçük. O kadar aykırıydık ki birbirimizden, o kadar zıttı ki hayata ait doğrularımız, o kadar uyuşmazdı ki alışkanlıklarımız birbirimize güven perçinlendikçe birbirimizden ayrılamaz hale geldik.

Bir gün onu Özel Halk Otobüsüne bindirdim. 29-30 lu yaşlarının başındaydı. Rafting yapıyormuşcasına heyecanlı çığlıklar atmaya başladığında ne yapacağımı şaşırdım. Yanındaki kadının onu sıkıştırmasına karşılık olarak "ne yapmamı istiyorsunuz beni itmeden anlatın anlayabilirim" diyordu sakince . Herkes reklam filmi filan mı çevriliyor diye kamera aramaya başladığında zor şer indik otobüsten.Sonradan, hayatında ilk kez belediye otobüsüne bindiğini öğrendim. Bu, uzun yıllar en heyecan verici-inanılmaz deneyimi olarak liste başı kaldı onun için.Doğumgününde babası Tarabya'dan ona ev aldığında da ben dumur oldum, annesi gıcır gıcır bir Ford arabayı doğumgünü hediyesi olarak verdiğinde "biz ayrı dünyaların insanlarıyız kızım" diyerek bastım kahkahayı.. tam o da o gün işte...tam da o gün iş çıkışı arabayla gezmeyi teklif etmişti, ben tamam demiştim.Tarabya sırtlarında bir yere park ettiği arabada bangır bangır U2 /One dinliyorduk .O göz yaşları içinde ağlıyordu çünkü ana dili ingilizce idi ve ne dediklerini anlıyordu ben ise ritmin zenginliğinden memnun ellerimle tempo tutmakla yetinip onu sinir ediyordum filan...derken birden bana döndü ve :

-"Ben lezbiyenim" deyiverdi.

-"Ben nişanlıyım" ..dedim

Kapalı düşüncelerde bir ailede yetişmediysem de ortalama anadolu kültürü baskın olandı bu tür konularda. Ona ne demem gerektiğini bilemedim. Ona kızmalı mıydım onu da bilmiyordum. Yalnızlığı, sürdürmeye çalıştığı hayata bir yandan da kahramanca direnişi,kimsenin görmediği anlarda çaktırmadan siliverdiği gözleri zaten hep yufka olan yüreğimin tüm kapılarını ona ardına kadar açmama sebep olmuştu ama lezbiyendi yani aman Allah'ımdı şimdi ne yapmalıydım? Az evvelki konuşma yaşanmamış gibi lafı ordan burdan dolandırdıysam da gayet net ve sert bir tepki ile "sana lezbiyenim dedim" dedi. 

Sustum.

-Seninle dost olmak üzereyiz...bilmen gerektiğini düşündüm. Bir de senin için ne derece önemli bilmiyorum ama ben müslüman değilim..ailem bunları bilmiyor.

-E bi yavaş gel ha..dedim paniklediğim ve sinirlendiğim her zaman olduğu gibi dilim tamamen Trabzon yerel lehçesine dönmüş halde.

-Trabzon denen yerin bi köşesinden gelmişsin ama şaşırtıcı bir şekilde hayatı-insanları olduğu gibi yargılamadan kabul edebiliyorsun. Sende böyle bir sığınak bulabileceğimi hiç düşünmemiştim.Dost  kalmak ve açık olmak istiyorum ..dedi. 

Birbirimizin yüzüne değil arabanın ön camından ileri bakıyorduk. Ben suskun,düşünceli idim.

-Dost muyuz ..dedi bir süre sonra.

-Anneni ekip bi gün sizin evde başbaşa parti yapacaktık ya...unut o işi..dedim .

-Tipim diiilsin dedi uzun zamandır ilk defa neşeyle kahkaha atarak.

-Üzgünüm ama buna çok sevindim dedim içtenlikle ellerini elime alıp sevgiyle sıkarak.

Öyle başladı anaforlar içinde kusursuz akustiği dostluğumuzun.

Annesini ekip evde parti yapmadık hiç bir zaman :))

Bir arada kaldığımız her günün her anında kalplerinin kapısı güvenle aralanmış iki iyi dost olarak yaşadık.

Sonra..

Bir gün, oğlunu yanına alıp herkesi ve her şeyi ardında bırakıp kendini ait hissettiği insanların yanına, bir başka ülkeye gitti kimseye haber vermeden.

O bir okyanus balığıydı ... akvaryumda daha fazla yaşaması mümkün değildi. Her gün yokluğunu özlemle hissettimse de onun adına yaşadığım rahatlama ve sevinç özlemlerimi de ondan tek satır haber almayışımın verdiği kırgınlığı da bastırıyordu.

Yıllar yıllar sonra, geçenlerde bir gün facebook'ta bir mesaj aldım ondan:

-"Hala tipim değilsin ama seni çok özledim...o günlerde sana layığı ile teşekkür edememiş olabilirim ama bilmeni istiyorum ki nefes alabilmemi ve yeniden kendim olmayı cesaretle denememi sana borçluyum.Elveda..."

BİR

Daha iyiye mi gidiyor, yoksa aynı mı hissediyorsun? 

Senin için herşeyi kolaylaştıracak mı bu, şimdi suçlayacağın biri var? 

Diyorsun ki bir sevgi, bir hayat, tek bir şeye ihtiyaç duyunca gece. 

O tek bir sevgi, paylaşmamız gerek 

Seni bırakır gider, eğer önemsemezsen. 

Seni hayal kırıklığına mı uğrattım yoksa ağzında kötü bir tat mı kaldı benden? 

Hiç sevgiye sahip olmamış gibi davranıyorsun ve benim de sahipsiz bir şekilde gitmemi istiyorsun. 

Artık çok geç bu gece geçmişi günışığına çıkarmak için 

Biz biriz fakat aynı değiliz 

Birbirimize destek olmamız gerek.. destek olmamız.. bir.. 

Buraya af dilemek için mi geldin? 

Ölüleri diriltmeye mi geldin? 

İsa'yı oynamaya mı geldin kafandaki cüzzamlilara? 

Çok şey mi istedim, çok fazladan daha mı fazla? 

Bana hiçbir şey vermedin şimdi elimdekilerin hepsi bu.. 

Biz biriz fakat aynı değiliz 

Birbirimize acı veriyoz ve bunu tekrarlıyoruz 

Diyorsun ki 

Sevgi bir tapınak 

Sevgi daha yüksek bir kanun 

Sevgi bir tapınak 

Sevgi daha yüksek olan kanun 

Benden girmemi istiyorsun ama daha sonra süründürüyorsun 

Ve sende olana daha fazla dayanamıyorum 

Tüm sende olan acı iken.. 

Bir sevgi, bir kan, bir hayat.. yapman gerekeni yapman için.. 

Bir hayat beraber: kız kardeşler, erkek kardeşler 

Bir hayat fakat aynı değiliz 

Birbirimize destek olmamız gerek.. destek olmamız.. bir..

ONE

Is it getting better 

Or do you feel the same 

Will it make it easier on you now 

You got someone to blame 

You say... 

One love 

One life 

When it's one need 

In the night 

One love 

We get to share it 

Leaves you baby if you 

Don't care for it 

Did i disappoint you 

Or leave a bad taste in your mouth 

You act like you never had love 

And you want me to go without 

Well it's... 

Too late 

Tonight 

To drag the past out into the light 

We're one, but we're not the same 

We get to 

Carry each other 

Carry each other 

One... 

Have you come here for forgiveness 

Have you come to raise the dead 

Have you come here to play jesus 

To the lepers in your head 

Did i ask too much 

More than a lot 

You gave me nothing 

Now it's all i got 

We're one 

But we're not the same 

Well we 

Hurt each other 

Then we do it again 

You say 

Love is a temple 

Love a higher law 

Love is a temple 

Love the higher law 

You ask me to enter 

But then you make me crawl 

And i can't be holding on 

To what you got 

When all you got is hurt 

One love 

One blood 

One life 

You got to do what you should 

One life 

With each other 

Sisters 

Brothers 

One life 

But we're not the same 

We get to 

Carry each other 

Carry each other 

One...lifeis it getting better 

Or do you feel the same 

Will it make it easier on you now 

You got someone to blame 

You say... 

One love 

One life 

When it's one need 

In the night 

One love 

We get to share it 

Leaves you baby if you 

Don't care for it 

Did i disappoint you 

Or leave a bad taste in your mouth 

You act like you never had love 

And you want me to go without 

Well it's... 

Too late 

Tonight 

To drag the past out into the light 

We're one, but we're not the same 

We get to 

Carry each other 

Carry each other 

One... 

Have you come here for forgiveness 

Have you come to raise the dead 

Have you come here to play jesus 

To the lepers in your head 

Did i ask too much 

More than a lot 

You gave me nothing 

Now it's all i got 

We're one 

But we're not the same 

Well we 

Hurt each other 

Then we do it again 

You say 

Love is a temple 

Love a higher law 

Love is a temple 

Love the higher law 

You ask me to enter 

But then you make me crawl 

And i can't be holding on 

To what you got 

When all you got is hurt 

One love 

One blood 

One life 

You got to do what you should 

One life 

With each other 

Sisters 

Brothers 

One life 

But we're not the same 

We get to 

Carry each other 

Carry each other 

One...life 

-