anahtar etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
anahtar etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

19 Ekim 2016 Çarşamba

Çiğ ve Yanık



Uzun uzun bakmış adamın gözüne. Bir sebep açıklamayı reddetmiş. Yıkıcı etkisini bilmesine rağmen olacakların, dönmüş sırtını gitmiş.

Çocukluğunda saygı gören tüm bireyler gibi kabul edemedi hakareti-ezilmeyi Nihan Abla. Eleştiriye açıktı, tahammülü yüksekti, değişimi severdi,naif-kırılgan yapısını ailede başlayıp eğitimi ile pekiştirilen "eleştiri daha iyiye ulaşmak için sana tutulan aynadır" bilinci ile destekler, algısını bu yönde çalıştırırdı. Bu sön dönemde liyakat-eğitim-kalite-adalet hepsi ayaklar altına alınıyor, okullardan çıkmış hatta bazen bu vasfa bile sahip olmayan çocuklar bırakın yöneticiliği öğrenmeyi işi bilmeden yönetici atanıyordu. Tüm bilmeyenler gibi saldırgan, tüm pişmemişler gibi suçlayıcı idiler. Nihan Abla kimi zaman kişisel, kimi zaman profesyonel, kimi zaman Allah hakkı için  sınırları zorlaya zorlaya yapardı her işi.İşine,kendine saygısını yitirmesi için zorlarken sistem ve insanlar o aldırmaz direnirdi doğrularına.


Birileri ile papaz olmaması biraz vukuatlı geçmişine, biraz o geçmişten ders alıp kötülükten bişi olmayacağını  anlamış olmasına bağlanabilirdi elbette. İnsan kıymetli gelirdi ona.Can,ruh,emekti insan. Kırmamaya çalışırdı. Bu berbat dönemde karşısına çıkan insan müsveddelerini de Don Kişot'un değirmenleri gibi görmek yerine kendisine yollanan imtihan olarak algılamayı seçti. Ne zaman böyle insanlar hayatına girse şükrederdi. Sevdiklerimin acısıyla değil bu odunlarla denedin ya beni..şükürler olsun Allah'ım derdi.

Ne zaman ki gardırobunu açtığında artık maviler yeşiller yerine hep gri hep siyah almaya başladığını fark etti, bir dur dedi kendine.

O zaman koşmayı bıraktı durdu ve kendini dinledi.
Yorgundu.
Farkında değildi
Seneler geçmişti
Farkında değildi
Mevsimler geçmiş , renkler solmuş,iyi adamlar atlarına binip gitmişti
Nefes aldı.
Yaşadıklarını, bedeller ve sonuçlar ile birlikte düşünmeye çalıştı.
Bünye reddetti. 
Bu ağır gelmişti.
Mavi çinko demliğine su koydu, kendisine çay yaptı.
Çay, cesareti çağırdı, cesaret esareti kovaladı.

Hoşgörüyü hak etmeyene vermekle ziyan ettiğini gördü. Yüreğini yokladı. Korku orada duruyordu.
"İyi" dedi. "Bu, ölmediğimin kanıtı. ya hepten aldırmaz olaydım"



Ertesi gün işe gitti. Anahtar adamla konuşması lazımdı. 
Maddiyatın ve zamanının yani geri kalan her şeyin anahtarıydı adam. Nihan Abla'nın çalışma saatlerinden arta kalan zaman ve o arta kalan zamandaki bedensel-fiziksel hali;bu hallerle yapabileceği şeylerin hangilerine parasını yeteceği bu adamın iki dudağının arasındaydı.

Nihan Abla adamın odasına girdiğinde pahalı takım elbisesi ve uygun kravatı ile tam bir iş adamı görüntüsüne sahip  yöneticinin kontrolsüz bir ateşle yanan gözlerine baktı. O gözlerde kendisini görmeye çalıştı. Adam telefonda konuşmayı, birilerine bir şeyler anlatmayı sürdürüyordu. Abant Gölü 'nün oralardaymış. Möbleli imiş. Nihan Abla vurgusu yüksek olsun diye marka etiketin dışarı dikildiği giysilere baktı. Hiç manası yokken, pirinç unu ile yapılan muhallebiden bir miktar ayırıp kakao ile karıştıran ve kaselere o kakaolu koyu renk muhallebi ile baş harflerini yazarak bu basit ayrıntıda bile koşulları kendisi için en özel yapan annesi  geldi. Anahtar adam onu yok sayarak ev hakkında anlatımı  sürdürüyor, bir tebessüm ya da özür mahiyetinde bir işarete dahi gerek görmüyordu.

Geliri azalırsa yapacağı şeyler o kadar azalacaktı ki...Düşündü durdu. Abant kenarında bir evi hiç olmayacaktı. Gülümsedi. Para kazanmak için bu kadar çabalamasa daha çok zamanı olacak. En azından deneyecek. Sabah kahvaltıda masada bir sürü şey var ama az ekmek peynirle de doyuyor. "Sisteme uydum" dedi kendine.

Vazgeçti.

Sohbette ve hiçe sayışta her şey yolundayken, Abant'taki evin pergolesine geçmişlerken...

Sekreter Hasan Bey anlatıyor. Kadın sekreter makbul değil artık malüm. Hasan Bey de  pek makbul bir adamcağız: İçerden çağrı zili gelmiş. Gitmiş bakmış ki  Nihan Abla ayakta, bir süredir kıpırdamadan Anahtar Adam'a bakıyor. Anahtar Adam ona ne bakıyorsun diye bağırınca da çocukken kendisine saygı duyularak yetiştirilmiş olan her birey gibi, hem öğrenmiş hem eğitilmişleri anlayamayacak olan sadece öğrenmişin yüzüne dimdik ve sakince bakıp susmuş. Karşısındaki sadece gözlerdeki anlayışlı bakışın kendisine yolladığı hiç oluş mesajını  alabilmiş. Öfkesi her eğitimsiz yetersiz gibi gürültülü bir saldırı ve suçlamaya dönüşmüş.Yine de  sesini sözünü artık lütfetmemiş Nihan Abla. İlginç bir canlıyı izlercesine ona bakmış, başı dik, yüzünde hep kendisine ait olan o sakin tebessüm..yürümüş gitmiş.


22 Mart 2016 Salı

Anahtar



Ben başkası olsam bana ne tavsiyede bulunurdum.

İçimdeki onlarca ben'in sızılarını sevinçlerini özlemlerini beklentilerini bilirken  ne kadar tarafsız olabilirdim acaba.

Başkalarına hayatlarını değiştiren tavsiyelerde bulunmuşum.
İsimlerini vermem olası değil.
Burada isim yok biliyorsunuz.

Üniversitede biri vardı, ay nasıl tipsiz, ay nasıl itici, ay nasıl odun.
Sanırım O'na kızıp ,sırf o gıcık olsun diye B ile arkadaş oldum. Hayır başka türlü mümkün değil yani benim mizacımda ,benim aiemde yetişmiş birinin B'ye selam vermesi dahi olası değil. Bir süre beraber takıldık. Hani çıkmak filan değil ama okul sonrası birlikte bir yerlere filan gidiyorduk, sohbet ediyorduk. Ne var bunda demeyin;halini tavrını hele kara suratında parıl parıl parlayan beyaz kazma dişlerini gösterip böğüre böğüre gülüşünü bir görseniz nasıl bir olağanüstülük var bu işte anlarsınız. O, sinir oldu. Bunu hakkıyla başardım en azından. B, iyi kötü değişti benimle dostluğu esnasında. Bana öğle yemeği ısmarlamalara patlayan rüşvetlerle yurttaki kızların bizimle arada bir takılmasını sağladım. Benden başka kızlarla konuşabiliyor olmak, böğürgen gülüşünde zıplamalarını fark edebilse daha da düzeltirdi onu ya..olmadı işte. Artık ütülü pantolon giyiyor, gömleklerinin yakasının  beyaz olmasına dikkat ediyordu.  Okul bitimine yakın yıldı zaten. Okul bitince n'apacam ben diye sordu bana üzgün. Memleketinde hayat yoktu, o ise hırslı ve zekiydi. Memleketine dön yüksek lisans yap, burada sen gibi çok ama orada yok. Etiketini alınca döner kaldığın yerden devam edersin dedim. Bi doktora iyi gider sana... Uzun uzun baktı yüzüme. Bu  aklına yatmıştı , üzerinde düşünüyordu belli. Sonraları "banyoda sırtına bi kese atayım mı" moduna girince  hassss..... binallah deyip defettim onu cıvarımdan. Kırmızı  çizgilerim var, geçmeye teşebbüs eden dahi olursa ömür billah siler atarım. Onu da sildim netekim.Geri dönüşü olmayan defedişler benim için bunlar.Neyse, seneler sonra üzerine kustuğum nefret bir partinin o-hoooo yöneticilerinden biri olarak karşıma çıktı  Dr B.Nasıl muhafazakar, nasıl adam. Böğürmüyor artık gördüğüm kadarıyla gülümsüyor.Pantolon bi yana dursun gömlekleri bile ütülü.Ne üst makamlar ona bağlı şaşar kalırsınız. Bakımlı,makam sahibi dost elini uzattı reddedilmezliğinden emin. Bir koca hasssssss.....binallah daha aldı benden sadece. 


Üniversiteden sonraki işlerimden biri bir büyük Yahudi firmasındaydı. İsim vermeyelim ,bizim okuldan M geldi kapıyı açtı ürkek. Güzellik yarışması vardı, ona kaydolmak istiyordu. Benden alt sınıfta da olsa onu tanıyordum. Dikkat çekici fiziksel özellikleri vardı ki sadece birini bile söylesem kim olduğunu anlarsınız . Neyse , güzellik yarışması  kayıtlarını boşvermesini , şu şu özelliklerini ve diplomasını değerlendirmesi gerektiğine inandığımı söyleyip onu  başka bir yere yönlendirdim.Ardından telefon açtım mı hatırlamıyorum, hani normal davranışım o şekildedir ama bu olayda net hatırlamadığım için bişi demiyorum. O zaten yeterince becerikliydi. Şimdi herkesin tanıdığı bir TV yıldızı,saygın bir kişi ve muazzam bir evliliği var. 


Ben başkası olsam bana ne tavsiyede bulunurdum.
İçimdeki onlarca ben'in sızılarını sevinçlerini özlemlerini beklentilerini bilirken  ne kadar tarafsız olabilirdim acaba.
Bendeki kilitlere her anahtar uymuyor..öyle zor ki bana tavsiye.
İçimdeki her zerre git,kaç,maide bir nokta ol diye haykırırken

Babamı ve annemi bu kadar özlemişken
Yetişkinmişken

Ah..bahar


2 Aralık 2015 Çarşamba

Kor



Ne sohbetler ederdik ; Yaşanılanları aynı düzlemde algılamanın ve benzer zekalara sahip olmanın akıcılığı ile.

Çocuksu,neşe dolu,sırdaş...
Dostça,arkadaşça..ama değil kardeşçe.


Endişeleri paylaşırdık;bitmeyen merak çekerdi kürekleri umman denen sonsuzlukta.
Her veri bir kilidin anahtarı, her açılan kapı bilgiyi yarıştırmakta emsalsiz bir lezzet.
Satacak ferrarileri olmayan bilgelerdik kendi çapımızda.
Dostça,arkadaşça..ama değil kardeşçe.

    

Sonra başlangıçlar bitirdi tüm herşeyi.
Adildiler kendi çaplarında, bir kar tanesi ile başladı çığların silsilesi. Önce sesleri, sonra renkleri, sonra nefesi aldılar tebessümle.
Değil dostça,değil arkadaşça ve değil kardeşçe.
Hırslı,"hayat böyle"söylemleri ile dolu,kalleşçe