E evvelden sorun yoktu ki tekledi tekledi de gitti diyeyim.
Kaç tamirciye götürdüm.. olmadı. Kendi yerine verdim tamire, 4 güne haber bekleyin o da hafta sonu dahil sayılmıyor dediler.
Müdürüme mail yazarak bana ulaşamayacağını bildirdim.
Sonrası özlenen bir özgürlük...ne cendereymiş arkadaş her an ulaşılır olmak!
* * *
Ellerim alışkanlıkla 2-3 dakikada bir telefona uzanıyor. Whatsapp bildirimi var mı , biri aradı mı, iş yerinden haber var mı?
Yahu ben kimim de o kadar dert etmişim ya haberim olmazsa ya zamanında müdahale edemezsem diye ..işleri.
Yolda yürürken kulaklık takmamak ne güzelmiş. Kulaklarımda kuşların sesi, zaman zaman rüzgar esince özlediğim tını,yağmur pıtır pıtır ya da Aamir Khan'ın o hint şarkısındaki gibi "rin çin rin çin"...
Sanki bir organım halini almış..elimmiş gibi, kolummuş gibi. Doğduğumda olmayan bir uzantı-ağırlık.
Düşünceler, objektifin bir noktaya fokuslanması gibi netleşiverdi.
Zaman, hak ettiği değeri kısmen de olsa kazandı ve farkında olunarak yaşandı.
Bir kitap okumuşum 0 4 günde...inanılır gibi değil. Sohbetler, yemekler, yüzyüze konuşmalar,hatta kavgalar ..hepsi bölünüveriyor zaten hiç susmayan cep telefonu çaldığında.
Otobüse biniyorum..hipnotize gibi herkes cebine bakıyor. Karşımdakine dil çıkartıp nanik yapsam görmeyecek kimse. Düşündüm, ben de çokça öyleyim. Korkunç bir şey bu.
Sadece saat takmayı akıl edemediğimde ciddi panikledim çünkü saatinde bir yerlerde olmak zorundayım ve çok sık saate bakarım ben. Sevmem gecikmeyi. Saat takmayı da özlemişim bu arada :-)
Özgülük ki en özlediğimden..memnundum cep telefonu olmadığından.
Sonra beni ürküten bir şey oldu.
Bazı ödemeler için internet şubesinden banka kayıtlarıma gireyim dedim. SMS yollayacağız diye tutturdu kimisi. Giremedim. Kİmisine girdim ama ödemeler için mobil şubeden yapmalısınız diyor internet şubeden yapamıyorsunuz.
Cep telefonu, kimlik kartından öte yaşamsal mecburiyetler içerir olmuş. Sistem sizi zorluyor gerçekten zorluyor.
Düşününce ..ürkütücü.
Düşününce dedim de. Öyle çok düşünebiliyorsunuz ki cep telefonunuz hayatınızı sömürmediğinde...şaşar kalırsınız.
Dün mecburen yeni telefon aldım. Eskisinin tamirine 1850 TL istedikleri için üstüne kattım cillop gibi Samsung aldım.
Satıcı çocuktan sim kartımı telefona yerleştirmesini rica ettim. Bunu yaptığı an telefonum çaldı, çocuğun da korkudan dibi düştü. "Abla bu ne ya" dedi. Üzgün bir suratla ona baktım. "Özgürlük bitti sesi" dedim.
Whatpsapp yedeklemesi yapmamışım bu sefer. Tüm verilerim silindi. Hem üzüldüm hem de belki bir reset şarttı geçmiş ile aramda dedim.
Bilmiyorum , güzel ve özgür günlerimiz olsun diyorum şimdilik.
Emojiler, kelimelerin yerini alalı tatsız zaten bir çok şey .
Bunları yazarken gülümsüyorum ben ama kusursuz yuvarlak sarı bir surattaki simetrik çizgi değil gülüşüm. Mana emekle geliyor ; gülmek için de ifade edebilmek için de lazım...
Bu arada, şarkıyı yayınladık sözlerini de yayınlayayım. Efil efil neşe ve özgürlük dolu. Sevecen. Özlediğimiz gibi.
Zoobi doobi Zoobi doobi
Rüzgarda savrulurken nağmeler Gökyüzü de onla beraber
Birlikte çalışırken dostluk kurmak daha zor , hayli ve hayli kuralcıyım ben.
Birkaç tane istisnam oldu;onlar da canım ne ki ciğerimin ta içisi şeklinde kaldı hayatımda.
Birlikte çalışma sürecimiz sonlandıktan sonra bir araya gelmeye devam ettiğim iki güzel insan "F" ve "S" ile buluştuk geçenlerde. Hayata baktıkları yer nazik,kaliteli ve narin. Bana kalırsa ortak noktamız hemen hemen hiç yok. Ama onlarla olmayı çok seviyorum. Yaşadıkları ya da yaşattıkları her ne olursa olsun "çok iyi ve çok kaliteli" iki insan onlar. Fotoğrafları , izin almadan paylaştığım için yüzlerini emoji ile kapattım. Bu nedenle sıcacık gülüşlerinden mahrum kaldınız. Belki başka zamana :-)
Kadıköy-Suadiye'de, her zaman özel mekanları bilen "F" önerisini dinleyip buluştuk. Hem mütevazı hem insanın gönlünü açan hem de güzel insanların gelip denize girdiği-güneşlendiği bir çay bahçesi orası.
Önce mavi deniz parlak güneş modunda neşeyle başladı sohbet. Kahveler, çaylar,anılar, zeki insanlar geçmişe bağlı kalmaz :sohbet konusu bir de yarınlar!
Sonra birden denizin yüzeyi değişti. Gerçekten birden oluverdi. Müsilaj kaplayıverdi masmavi sahili.Elimiz yüreğimizde, ülkemin dünü -bugünü-yarını mahvedilmişken, toprağı-suyu-havası mahvedilmişken bir de denizinin yok edildiğini ve bunun gerçek anlamda "hıyarlara" bağlı olduğunu ...
Bebeleri suya sokan anneler vardı.
Kimi aldırdı kimi aldırmadı.
Biz başka konulara dalmaya uğraştıksa da gözlerimizi denizden alamadık. Tüm sohbetler yarım kaldı.
Bunu bize bizden başka kim yapabilir?
Keşke aynı gemide olmayaydık "beyin yoksunu insan güruhu".
Zeki Müren 6 Aralık 1931'de doğmuş.İstanbul Güzel Sanatlar Akademisi'nin (Mimar Sinan Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi) Yüksek Süsleme Bölümü Sabiha Gözen Atölyesi'nden mezun olmuş . Kostümlerini kendisinin tasarladığını hepimiz biliyoruz.
TRT İstanbul radyosunun açtığı sınavda 186 kişi arasından birinci seçilerek unutulmazlar arasında yerini alacağı yolculuğuna başlamış.
Onunla ilgili bir çok şey var anlatılabilecek. Ajda Pekkan ile aşkı , tüm bunlar içinde beni en çok şaşırtan olmuştu. Ajda Pekkan, ona olan aşkını "hayallerimin prensiydi" diyerek ve objektifler önünde sık sık öpüşerek anlatmış o yıllarda. Şimdi ikisi de farklı anlamda ölümsüz :-)
Zeki Müren'in ilk bestesi olan "Zehretme Bana Hayatı" şarkısın bugün anmak ve anlatmak istediğim. 16 yaşında iken Bursa'da bestelediğim acem kürdi makamındaki şarkı bir akrostiş.
Zehr'etme bana hayatı cananım
Elemlerle doldu benim her anım
Kederinle yanıp sönse de canım
İnan ki ben sana yine hayranım
Şarkı Suzan Yakar tarafından 1948 yılında radyo repertuarına alınmış.
Rivayet odur ki; rahmetli, besteyi hamamda yapmıştır. Besteye konu olan da mahallesinde sevdiği fakat başka birisiyle nişanlanan komşu kızıdır.
Emojiler olmadığından kelimeler ve duyguların olduğu muhteşem yıllar.
16 yaşındasın....4 satırda bizi yerden yere vuracak ne yaşadın ve bunu o kısacık dört satıra nasıl sığdırdın?..muhteşem!
Vedası da TRT yayınında oldu...o bir sanatçıydı.
İbn-i Sina'nın bir sözü var: Bilim ve sanat ittifak görmediği ülkeyi terk eder..
Bir süredir terk edilmiş yoz toprakların üzerindeyiz..güzel olan her şeyin geri gelmesi temennisi ile...buyrun bu güzelim şarkıyı dinlemeye.
