Merhaba,
Bi de özür dilerim..
Gülümseyerek yazıyorum şimdi ,ne zamandır görmediğim sevdiğim insanlara kavuşmuş olmanın hazzı ile.
Kaç kere açtımsa bloğu seyrettim klavyeyi sahilde oturup denizi seyreder gibi.
Sizinle olmayı özledim, size anlatmayı sizi dinlemeyi özledim ama sanırım gecenin en koyusunda,şafağın hemen berisindeyim.
Somut sorunların soyut söylemlerle derman bulmadığı demdeyim.
Babam kaza geçirdi..zaten o yetti benim tüm akışı otomatik pilota teslimime.Uyudum kaç günlerce kimi gözüm kapalı kimi gözüm açık.
Her şey yolunda : bir yudum suyum kalmadı ama çölde koşturmaya ve bir vaha bulana kadar durmamaya and içmişim gibi bir haldeyim işte
Sevmiyorum bu haldeyken kelimeleri özgür bırakamayışımı, anlatmayışımı, kendimin bile aşamadığı duvarları set çekip "asıl ben içerideyken", "olması gereken ben"in tüm diğer "ben"ler adına herkes için her şey yolunda olan bir dünyada var olmasını.
Merak edilmeyi ,zor bulunan bir lüks olarak görüp arsız veletler gibi seviyorum.
Gelmek istesem de ..bazen gelemiyorum.
Anlatacağım..uzun uzun.E kadın bi sus dedirtene kadar hatta :)
Meraklanıp "neredesin" diye soran tüm gönül dostlarına okyanuslar dolusu mai mai teşekkür ediyorum.
Ne isterdim biliyor musunuz?
Hani herkesin iyiliğini, sağlığını, memleketimin kurtuluşunu istemekten başka.
Endişe etmeden , gönül teli titremeden şu en sevdiklerimden olan müziği dinleyebilmek...Pek darlandım bugünlerde gerçekten.
