Bana göre bulutları şen, rüzgarı duru, renkleri pastel enfes bir Ekim günü.
Kasım'a da çok hazır değilim açıkçası ama elden ne gelir....
Bir koca kutu akide şekeri aldım. Şekerci Cafer Erol'dan. Daha da ne olsun.
Elimde kitabım.
Çalışıyorum da bir yandan.
Şu , karşıdaki ağaçta bir yaprak var. "Düşecemm ama bugün değil" modunda.
Arada başımı kaldırıp onu izliyorum
Gün yorgun, ben yorgun...ama yaşamak güzel.
Devam ediyoruz öyle işte...
İletişim fakültesi mezunuyum ve tesadüfen de olsa doğru mesleği seçtiğimi net görüyorum.
Kelimelere, iletişime ve suya atılan taş gibi dalga dalga çoğalmasına bayılıyorum.
Twittera bayılırdım eskiden. Net-kısa ve doğru algoritmalarla harika bir iletişim ağı idi benim için.
Mavi kuşu ve taşıdıklarını severdim.
Sonra X oldu.Logosu gibi karanlık ve güvenilmez bir yer.
Sonra yoruldum.
Öfkelerinden, çirkinliklerinden, aptallıklarından, boş konuşmalarından, kötülüklerinden, aynılıklarından...hepsinden ayrı yoruldum ve bıktım.
İçime karanlık bir gölge çöküyordu sanki. Aldığım nefeste bile metalik bir tat hisseder oldum. Öfke içimde kocaman bir dağdı, nefese yer yoktu her yeri kaplıyordu.
O gün sosyal medya ve haber izlemeyi bıraktım.
İnsanlarla iletişimi de en aza indirdim.
Kaçtım.
Kaçmak çözüm mü?
Bazen, kesinlikle.
Sikletin aynı değilse ringde durmayacaksın.
Haberdar olmuyorsun diyenler çok oldu..olsam neye çare? Ekmeğe zam gelecekse geliyor, kadınları keseceklerse kesiyorlar, hırsızlığa devam eden ediyor.
Vatan Yahut Silistre'yi düşündüm bu sabah yürürken. Aşkın her çeşidini nasıl yürek dili ile anlatmış yazar. Şimdi çocuklar ne o kitabı ne aşkı ne vatanı bilmiyor.
Gelmişimizi geçmişimizi...öptüler. En nazik deyimle! Zira gelecek kirlendi, geçmiş kirlendi. Bugün utanç verici.
Küçük kızım endişelerini dile getirdi. Sokağa çıkmaktan korkar olmuş.
Ne oldu ki dedim.
Anlattı.
O korkunç görüntüleri yayınlayan medyaya da yazıklar olsun.
Korkma...dedim.Ama dikkatli ol, korku bizim gibilerin yaşadığı çevreye ait değil. Kampüstesin sen, güzel ve aydın çevredesin. Uçlardan kaçın, dikkatli ol ama korkma.
O anlatmasa bilmeyecektim.
Ayıp mı bu yaptığım?
Damak tadım değişti.
Sevdiğim şarkılar da öyle.
Bir fark ettim ki sevdiğim insanlar da....Yani hem o insanlar değişti hem artık birlikte zaman geçirmeyi tercih ettiğim insan tiplemesi değişti.
Mevsimleri ondan mı seviyorum acaba. Düzenli değişim, güzel, özlenen ve kabul edilebilir değişimler.
Sonbahar var gelmekte olan... şairin dediği gibi sonbahar sanattır, diğerleri mevsim.
Allah'ın Pazartesi'sinde iş ve stres tepemden aşağı yağmaktayken sakin ve huzurlu sonbahar düşlemek de 50'li yaşların getirdiği bir şey 😎🍂🍂🍂
Şimdilerde emekli olmalıymışım. Ya da bunca yılın tecrübesi cebimde haftada 3-4 gün sakin çalışacağım danışmanlık gibi bir iş belki. Yolları yolculukları özledim.
Yüzyıl savaşlarının olduğu zamanlar hariç tarihin en berbat zamanına denk geldik bence. Bir kaç on yılla Gazi Mustafa Kemal Atatürk'ü görüp onla omuz omuza çarpışmayı kaçır gel badem bıyıklılarla uğraş.
Benimki de kader mi be !
 |
| tıklayın ki şarkımızı dinleyesiniz.. |
'nın best of classic music seçkilerinden cep telefonuma yüklediklerimi açıp , cep telefonumu pantolonumun cebine tıkıştırdım. Böylece evrensel güzellikleri (tık) minnacık bir cebe sığdırmanın hazzı ve komikliği ile başladı gün. Eşimin hediyesi olan nefis-kapalı kulaklığı tüm İstanbul yaşam koşullarını hiçe sayarak kulaklarıma taktım ve Eylül'de yürüyüş günüm bugün dedim.
| Deniz kokulu taşlar döşenmişti yollara Ben bile bilmiyordum nerde ayrıldık söndür küllenmiş sözcüklerini geçmiş zaman sararan firezleri geç yorumu gökyüzüne bırakılmış uçurtmalı tepeleri uzun bir yol için aldığın ne varsa bırak ardında saklayabilseydim dalgın bakışlarımı böyle zamanlar için saçlarını taradığım sular,rüzgar ve karanlık bak adın yazılı yeşim taşından örülü duvarda! Murathan Mungan |
